In times of Wilders and Sylvana a black, female banker gives great advice (multiculturele samenleving)

I am a black woman, a mother, a wife and a professional. I am the daughter of a dentist and a sister to four siblings. I’m a runner, a golfer and a knitter. I graduated from an Ivy League school and earned an MBA. I’ve spent the past 30 years working on Wall Street, half of those as a partner at Goldman Sachs.

I am frequently asked “what country are you from” (I grew up in Brooklyn). I’ve been questioned about whether I really went to Harvard (I did) or how I got in (I applied). I’ve been asked to serve the coffee at a client meeting (despite being there to “run” the meeting) and have been mistaken as the coat check receptionist at my son’s school event. And, on the flip side, it’s also been suggested to me that I’m not “black black” because of the success I have had, or even where I live.

Early in my career, I returned home from a business trip feeling worn down. “I’m losing confidence and feeling isolated,” I told my husband. People frequently assumed I was the most junior person in the room, when in fact, I was the most senior. I constantly needed to share my credentials when nobody else had to share theirs. And, more often than not, I was the only black person – the only black woman – in the meeting. “E, pick your head up,” my husband said. “The good news is they’ll never forget you.” He was right – people did remember me. From then on, I tried to turn obstacles into opportunities and focused on making an impact at work – which I could control – rather than the perceptions of others – which I could not.

Focusing on what you can control and taking mindful steps and positive action towards what matters to you are things I learned from my parents, who grew up in the segregated South. They moved to New York with a singular goal – they wanted to raise their children free from the institutionalized racism they had known during their lives. They believed that through education the doors of opportunity would be opened; and, they were right. While I have faced some setbacks along the way, I live an incredibly fortunate life and am deeply aware of the privilege that is mine. That same privilege, which affords me extraordinary opportunity, also compels me to share – in fact, instills in me a responsibility to share – my experiences in the hope of advancing the diversity dialogue. It is in that spirit that I offer a few lessons I have learned on my journey, including those difficult interactions that seemed to be based primarily on the color of my skin:

• Engage in this dialogue; don’t be silent
• Misunderstanding and miscommunication can be tempered by the simplest acts most of us learned as children: listen well, choose your words with care and respect others
• Focusing on our differences is easy and divisive; leveraging what we have in common is harder, but will effect positive change for all

I know that many people in our country are being very personally and negatively impacted by the tragic events of recent months. In the face of this, my “lessons learned” feel, even to me, more than a bit inadequate. That said, I honestly believe that a mandatory first step in addressing the issues surrounding race is conversation – because honest dialogue reaps understanding and understanding reaps progress. 


 Her whole letter: https://www.linkedin.com/pulse/why-goldman-sachs-encouraging-employees-talk-race-work-edith-cooper?trk=prof-post

Ik vind al dat gepraat over zij vs wij heel gevaarlijk voor de maatschappij. In plaats van dat het discriminatie vermindert geeft het groepen alleen maar het gevoel dat "zij" het veel beter hebben en "wij" vooral slecht worden behandeld. Zoals mevrouw hierboven aangeeft is het moeilijker maar veel beter om te kijken wat we samen hebben. De dames in de lange gewaden op mijn werk die enorm tolerant en modern blijken te zijn, mijn Surinaamse collega's die de ophef over Zwarte Piet niet snappen. Onze zeer geleerde Viking blonde baas. En wat doen we? We nemen een bak thee of koffie en gaan over boeken, geschiedenis en politiek debatteren. En behalve die blonde Viking allemaal als vrijwilliger.



Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email