I am a black woman, a mother, a wife and a professional. I am the daughter of a dentist and a sister to four siblings. I’m a runner, a golfer and a knitter. I graduated from an Ivy League school and earned an MBA. I’ve spent the past 30 years working on Wall Street, half of those as a partner at Goldman Sachs.
I am frequently asked “what country are you from” (I grew up in Brooklyn). I’ve been questioned about whether I really went to Harvard (I did) or how I got in (I applied). I’ve been asked to serve the coffee at a client meeting (despite being there to “run” the meeting) and have been mistaken as the coat check receptionist at my son’s school event. And, on the flip side, it’s also been suggested to me that I’m not “black black” because of the success I have had, or even where I live.
Early in my career, I returned home from a business trip feeling worn down. “I’m losing confidence and feeling isolated,” I told my husband. People frequently assumed I was the most junior person in the room, when in fact, I was the most senior. I constantly needed to share my credentials when nobody else had to share theirs. And, more often than not, I was the only black person – the only black woman – in the meeting. “E, pick your head up,” my husband said. “The good news is they’ll never forget you.” He was right – people did remember me. From then on, I tried to turn obstacles into opportunities and focused on making an impact at work – which I could control – rather than the perceptions of others – which I could not.
Focusing on what you can control and taking mindful steps and positive action towards what matters to you are things I learned from my parents, who grew up in the segregated South. They moved to New York with a singular goal – they wanted to raise their children free from the institutionalized racism they had known during their lives. They believed that through education the doors of opportunity would be opened; and, they were right. While I have faced some setbacks along the way, I live an incredibly fortunate life and am deeply aware of the privilege that is mine. That same privilege, which affords me extraordinary opportunity, also compels me to share – in fact, instills in me a responsibility to share – my experiences in the hope of advancing the diversity dialogue. It is in that spirit that I offer a few lessons I have learned on my journey, including those difficult interactions that seemed to be based primarily on the color of my skin:
- Engage in this dialogue; don’t be silent
- Misunderstanding and miscommunication can be tempered by the simplest acts most of us learned as children: listen well, choose your words with care and respect others
- Focusing on our differences is easy and divisive; leveraging what we have in common is harder, but will effect positive change for all
Her whole letter: https://www.linkedin.com/pulse/why-goldman-sachs-encouraging-employees-talk-race-work-edith-cooper?trk=prof-post
Ik vind al dat gepraat over zij vs wij heel gevaarlijk voor de maatschappij. In plaats van dat het discriminatie vermindert geeft het groepen alleen maar het gevoel dat "zij" het veel beter hebben en "wij" vooral slecht worden behandeld. Zoals mevrouw hierboven aangeeft is het moeilijker maar veel beter om te kijken wat we samen hebben. De dames in de lange gewaden op mijn werk die enorm tolerant en modern blijken te zijn, mijn Surinaamse collega's die de ophef over Zwarte Piet niet snappen. Onze zeer geleerde Viking blonde baas. En wat doen we? We nemen een bak thee of koffie en gaan over boeken, geschiedenis en politiek debatteren. En behalve die blonde Viking allemaal als vrijwilliger.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
![De kikkererwtenspread hummus is sinds een paar jaar in bijna elke supermarkt te vinden. En de verkopen schieten omhoog. Maar de ene hummus is de andere niet. Z24 ging op onderzoek. "Het is niet aan te slepen", zegt een medewerker van een Aldi-filiaal in Amsterdam, terwijl hij de koeling bijvult. In het kartonnen doosje met hummus en aioli staan alleen nog bakjes van het laatste. Ook bij een andere vestiging is de hummus uitverkocht. Pas bij de derde Aldi-supermarkt is het raak: er is nog precies één bakje over. Aldi is niet de enige winkel die de populaire puree van kikkererwten in het assortiment heeft opgenomen. Ook bij Albert Heijn, HEMA, Spar, Jumbo en Lidl ligt hummus in de schappen. En al die hummus vindt gretig aftrek. De verkoop van de spread uit het Midden-Oosten is in twee jaar tijd ruimschoots verdubbeld bij Nederlandse grootgrutters, blijkt uit cijfers van Nielsen. De marktonderzoeker telt hoeveel supermarkten verkopen; speciaalzaken en marktkramen zijn buiten beschouwing gelaten. In de periode september 2013 - augustus 2014 werd er voor 11,6 miljoen euro aan hummus afgerekend bij kassa's van Nederlandse supermarkten. Twee jaar daarvoor was dat nog 5,3 miljoen euro. In totaal werd er in de genoemde periode 1.264 ton aan hummus verkocht. Dat zijn ruim 6 miljoen bakjes van 200 gram, eveneens een ruime verdubbeling in twee jaar tijd. [google-drive number='1'] Dat hummus booming is, blijkt ook uit wereldwijde verkoopcijfers van Euromonitor. Vorig jaar wisten de vijf grootste merken voor omgerekend 563 miljoen euro aan de kikkererwtenspread te verkopen. Daarmee is de markt vier keer zo groot geworden in acht jaar tijd. Wat dat betreft staat Nederland nog aan het begin. Spread uit Midden-Oosten Hummus, een puree van kikkererwten, is een gerecht uit het Midden-Oosten dat honderden jaren oud is. Het is zelfs zo oud, dat niemand weet uit welk land het oorspronkelijk komt. Tegenwoordig wordt het volop gegeten in het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Turkije. Je dipt er brood in, of eet het als bijgerecht bij bijvoorbeeld falafel of kip; de exacte gewoonten verschillen per land. Sinds de jaren negentig is hummus in Nederland verkrijgbaar; toen voornamelijk in kleinere speciaalzaken. Maar de afgelopen jaren is de kikkererwtenspread met name in de Randstad doorgebroken, zowel in de supermarkt als in de horeca. Waar vroeger bij een mandje brood alleen kruidenboter werd geserveerd, staat er tegenwoordig steeds vaker een schaaltje hummus naast. Populairst in de Randstad "Wij verkopen het meest in de Randstad, met name in de regio Groot-Amsterdam", zegt Roberto Oberegger. Hij is commercieel directeur van het Zaandamse bedrijf Maza, dat mediterraanse producten in Nederland en België verkoopt. "In de Randstad wonen natuurlijk de meeste mensen, maar mensen staan er ook meer open voor andere producten." Ook marktleider Sabra laat via e-mail weten dat 'foodies' in de grote steden hummus als eerste hebben omarmd. Sabra noemt onder meer de Nederlandse vertrouwdheid met buitenlandse keukens als reden voor de populariteit. Van een Italiaanse pasta, Mexicaanse burrito of Indiase curry kijken we niet meer op. De stap naar hummus is maar een kleine. Prijs: Aldi en Lidl het goedkoopst Opvallend is dat er grote prijsverschillen zijn tussen de merken in Nederlandse winkels. De biologische hummussen van onder meer Florentin en Hobbit kosten rond de 16 euro per kilo, terwijl je bij discounters Aldi en Lidl drie keer zo weinig kwijt bent. Voor Sabra ligt de kiloprijs op 12,40 euro, terwijl je voor een bakje Maza-hummus 8,95 euro per kilo betaalt. Voor de huismerken van Albert Heijn en Jumbo ben je 10 euro per kilo kwijt. [google-drive number='2'] Hoe zijn de grote verschillen te verklaren? Dat de merken uit de natuurwinkel als duurste uit de vergelijking komen, mag geen verrassing heten. Het telen van biologische producten is simpelweg een stuk prijziger. Alle duurzame hummusmerken (Florentin, Benny Moshel, Hobbit en TerraSana) bevinden zich in dezelfde prijsklasse van rond de 16 euro per kilo. Het percentage kikkererwten, dat sterk verschilt per merk, speelt geen grote rol bij het tot stand komen van de prijs. Kikkererwten zijn een van de goedkoopste ingrediënten in hummus, dat verder in de basis bestaat uit tahin (sesamzaadpasta), olijfolie, knoflook en enkele kruiden. "De tahin is verreweg het duurst", zegt Roberto Oberegger van Maza. "Normaal gesproken doe je tussen de 12 en 25 procent tahin in hummus." Daarnaast is de arbeid van het bereiden een hoge kostenpost voor het bedrijf van Oberegger. Hij vermoedt dat Aldi en Lidl daar winst behalen, door op grote schaal in te kopen.](https://z24feed.nl/wp-content/uploads/2014/12/hummus1-470x340.jpg "hummus")
![Hummus is in steeds meer supermarkten, koelkasten en restaurants te vinden. Lekker voor op brood of om mee te dippen. Maar is dat wel zo gezond? En mag je hummus zonder kikkererwten nog steeds hummus noemen? In bijna alle supermarkten is het tegenwoordig te vinden: hummus, de puree van kikkererwten die oorspronkelijk uit het Midden-Oosten komt. De spread is met name populair in de grote steden, en wordt bijvoorbeeld op hippe broodjes gesmeerd als vervanger van mayonaise. Of als bijgerecht geserveerd bij falafel. In de simpelste vorm bestaat hummus uit gepureerde kikkererwten, tahin (sesamzaadpasta), olijfolie, knoflook en enkele kruiden. Dat is alles. "Het is vegetarisch, heeft veel smaak en peulvruchten zijn duurzaam om te verbouwen", zegt culinair journalist Onno Kleyn. "Het past dus in veel hokjes", zo verklaart hij de populariteit van hummus. "Bovendien is walgelijk gezond", aldus Kleyn, die deel uitmaakt van De Bruine Bonenbende, een weblog over peulvruchten. "Kikkererwten zijn net als andere peulvruchten bijzonder voedzaam. Ze bevatten de traagste koolhydraten die er bestaan." Hoe gezond is hummus? Maar is de kikkererwtenspread die je in de supermarkt koopt wel echt zo gezond? Kant-en-klare varianten bevatten bijna twee keer zoveel kilocalorieën als zelfgemaakte hummus, blijkt uit een inventarisatie van Z24. [google-drive number='1'] Met name het aantal grammen vet ligt aanzienlijk hoger bij bekende merken als Sabra en Maza, en de huismerken van verschillende winkels. Dat wijst erop dat fabrikanten extra plantaardige olie toevoegen, wellicht om de hummus smeuïger te maken. Plantaardige, onverzadigde vetten Toch raadt diëtiste Katinka Huiskamp het eten van hummus niet af. "Qua calorieën zou je een kant-en-klare hummus kunnen vergelijken met smeerleverworst", laat ze via e-mail weten. "Beide bevatten circa 300 kcal per 100 gram. Het verschil: de vetten uit hummus zijn van het gezonde plantaardige onverzadigde soort, terwijl smeerleverworst minder gezonde dierlijke verzadigde vetten bevat", aldus Huiskamp. "Je krijgt met de kant-en-klare hummussen veel waar voor je geld." Tot die conclusie komt Kleyn ook. Hummus maakt min of meer dezelfde opmars als pesto een aantal jaar geleden. Maar in tegenstelling tot pesto liggen bij hummus de versie uit de fabriek en de zelfgemaakte variant qua smaak "redelijk dichtbij elkaar". Dat komt volgens Kleyn omdat de receptuur van hummus een conserveringsmiddel bevat: "Meestal doe je er wat citroen bij om het op smaak te brengen." Bij pesto voegen fabrikanten noodgedwongen zuren toe die er eigenlijk niet in horen om de houdbaarheid te verlengen. Dat gaat ten koste van de smaak. Smaaktest: Sabra en Maza het lekkerst Waar moet een goede hummus aan voldoen? "Smaken verschillen natuurlijk", zegt Kleyn. "In het Midden-Oosten zijn er net zoveel hummussmaken als bereiders. Maar ik vind het lekker als het bittere van de tahin proefbaar aanwezig is. En zonder knoflook werkt het ook niet." Z24 besloot de proef op de som te nemen en kocht tien verschillende merken hummus. Daaruit kwamen Sabra en Maza als duidelijke winnaars naar voren. Het testpanel van tv-programma Kassa kwam eerder tot dezelfde conclusie. Beide hummussen zijn licht van kleur, goed smeerbaar en fijn van structuur. [google-drive number='3'] Biologische merken als Florentin, Hobbit en Benny Moshel vallen niet in de smaak. Deze zijn over het algemeen iets droger, grover van structuur en vlakker van smaak. Buitenbeetje is de hummus van de Aldi, waar zongedroogde tomaat aan toe is gevoegd. Die smaak overheerst dusdanig dat de kikkererwten en sesamzaadpasta nauwelijks te proeven zijn. Hummus zonder kikkererwten Opvallend is dat het percentage kikkererwten sterk uiteenloopt bij de verschillende merken, van 32 tot 64 procent. Ook tussen de als best geteste producten van Sabra en Maza zit een groot verschil. [google-drive number='2'] Hoewel kikkererwten het hoofdingrediënt zijn van hummus, lijkt het percentage niet bepalend voor de smaak. Sterker nog: er is zelfs hummus op de markt die helemaal geen kikkererwten bevat. In de VS maakt fabrikant Tryst Gourmet hummus die gemaakt is van gepureerde linzen, witte bonen, zwarte bonen en sinds kort zelfs wortels en bieten. Daarmee liften ze mee op de groeiende populariteit van de kikkererwtenspread. Dit tot groot ongenoegen van concurrent Sabra, die middels een petitie de Amerikaanse voedsel- en warenautoriteit oproept om het product te reguleren. Hummus zonder kikkererwten zou geen hummus mogen heten. In Nederland gaat Maza bij hun stand in de Amsterdamse Foodhallen experimenteren met hummus van doperwten, vertelt commercieel directeur Roberto Oberegger. "Maar we kunnen het ook een andere naam geven. Daar zijn we nog niet over uit." De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NWVA) laat weten dat het onwaarschijnlijk is dat er op korte termijn regelgeving komt voor hummus. Dat zou op Europees niveau moeten worden geregeld, op dezelfde manier als bijvoorbeeld parmaham en Edammer kaas beschermde streekproducten zijn. Maar hummus is geen Europees product. "Producenten kunnen doen wat ze willen", zegt woordvoerder Lex Benden van de NWVA. "Wij zeggen altijd: kijk op de labels. Dan weet je wat erin zit." Het verschijnsel hummus Culinair journalist Kleyn is niet verrast dat hummus de oorspronkelijke betekenis voorbij lijkt te streven. "In principe kun je alle peulvruchten pureren. Technisch gezien mag je dat dan geen hummus noemen, maar het gaat meer om het verschijnsel. Hummus staat voor een mediterraanse spread waar je dingen in kunt dippen." De naam gaat volgens Kleyn een eigen leven leiden, zoals ook is gebeurd met tapenade. "Tapéno is het Provençaalse woord voor kappertje", zegt Kleyn. "Inmiddels is tapenade een synoniem geworden voor olijvenprut." Lees ook De nieuwe superfood heet maca, maar de Chinezen kopen alles op Dit zijn de 10 duurste wijnen ter wereld De foodtruck: in crisistijd dé uitkomst voor restaurateurs](https://z24feed.nl/wp-content/uploads/2014/12/hummus.jpg)
