Britse Chavez Zambrano uitspraak inzake volwassen gehandicapte broer - Could or would leave

 

Upper Tribunal

(Immigration and Asylum Chamber) Appeal Number: EA/01773/2019

THE IMMIGRATION ACTS

 

 

Heard at Bradford On 28 th January 2020	Decision & Reasons Promulgated On 4 th February 2020

 

Before

 

UPPER TRIBUNAL JUDGE BRUCE

 

Between

 

RM

(anonymity direction made)

Appellant

 

And

 

Secretary of State for the Home Department

 

21.   The concern expressed by the First-tier Tribunal was that A would simply prefer the care he needs to be provided by his brother. Reference is made to his evidence that he did not have a good experience of care provided by Bradford before his brother's arrival: carers did not arrive as scheduled, he was uncomfortable with female carers etc. I note however that the "relevant care package" that the Tribunal believed would be available to A should the Appellant depart was, on Bradford Social Services' own evidence, only available during the day. A has been advised in no uncertain terms that the kind of night-time care he requires is simply not available in the home: as I understand it the point is that the council would pay for a carer to come to the house between say 2am and 3am, but this is no good for A because he does not know when he might wet himself or become unable to move.

 

22.   The alternative is that A find the £17 per hour needed to pay for a private carer. Assuming that this carer would be on duty from, say 10pm 'til 7am in the morning, this amounts to £1071 per week. The First-tier Tribunal, presumably accepting that A's income currently consists mostly of DWP benefits, suggested that A could look to his paternal uncle for this money, a man who lives in Pakistan and is "financially very strong". There is absolutely no evidence before me that this uncle could or would find c£4500 per month to pay for his nephew's care in the United Kingdom.

 

23.   I am satisfied that in respect of his physical care needs, A is dependent upon his brother, and that if that care was removed A would find himself in serious difficulty during the night. He would have to wait until carers arrived in the morning to clean him and help him to move. If he found himself unable to move in the night he may have to call the emergency services as he has done in the past. During the day he may receive in-home care but his ability to continue his involvement in public life - the essence of his private life - would be substantially reduced, dependent upon his ability to pay privately for carers to accompany him to meetings etc. Having heard his oral evidence I am wholly satisfied that A does not regard this as a feasible option for himself.

 

24.   This is not a case where the British national is heavily dependent upon the medical treatment he receives in the United Kingdom (cf. Ayinde and Thinjom (Carers - Reg.15A - Zambrano) [2015] UKUT 560 (IAC)). In this case his care consists primarily of day-to-day assistance and personal attention provided by a close family member. I am wholly satisfied that as a matter of fact A would consider himself unable to remain in the United Kingdom in the absence of that care. Given the consequences that he would face should he 'choose' to remain, his conclusion is perfectly understandable. In Pakistan he will have the care of his brother, his sisters and parents, and will be able to live comfortably in the family home. In this country he will be confined to his home, and would have to give up most, if not all, of the work and community activism that he currently finds so important; he will have to face each night with trepidation, knowing that he may well end up soiled or in an ambulance. I am satisfied that the Appellant has demonstrated that he meets the criteria in Regulation 16(5)(c).

 

25.   I note for the sake of completeness that on the very day that permission was granted in this matter by First-tier Tribunal Judge Keane (the 16 ^th December 2019) the Supreme Court has handed down its decision in Patel (FC) v Secretary of State for the Home Department [2019] UKSC 59. Whilst primarily concerned with whether a distinction should be drawn between Chavez-Vilchez children and adult dependents, the Court generally reviewed the principles applicable in derivative rights cases. Two points relevant to this decision arise.

 

26.   First, that the court cited with approval the dicta in the CJEU decision of KA v Belgium (Case C-82/16) [2018] 3 CMLR 28:

 

"where the Union citizen is an adult, a relationship of dependency, capable of justifying the grant to the third-country national concerned of a derived right of residence under article 20 TFEU, is conceivable only in exceptional cases, where, in the light of all the relevant circumstances, any form of separation of the individual concerned from the member of his family on whom he is dependent is not possible"

 

For the reasons I have set out above, I am satisfied that this is such an exceptional case. The objective reality underpinning A's 'choice' is that should the care provided by his brother be removed, he would be far better off in Pakistan than he would be here, where he legitimately fears a deterioration in his mental health and physical neglect.

 

27.   Second, the Court underlined that the compulsion test in Regulation 16(5)(c) must be applied in a practical way. The term "unable" should not be interpreted to mean that it is physically impossible for the EEA national to remain in the country. It is a question of fact, of whether the individual concerned would in reality leave with his carer [at §32]:

 

" In those circumstances I consider that the Court of Appeal made an error of law when it treated as determinative what could happen to Mr and Mrs Shah's son if the father left the UK, rather than what the FTT had found would happen in that event. In other words, it was not open in law to the Court of Appeal to hold that Mr Shah had no derivative right of residence because the mother could remain with the child in the UK even if the father was removed".

 

[emphasis added]. Here, there obviously is an option for A to remain in the United Kingdom without his brother: no matter how lonely, physically challenging and restricted that life would be, he could do it. The fact remains that he would not.

 

 

Anonymity Order

 

28.   Having had regard to Rule 14 of the Tribunal Procedure (Upper Tribunal) Rules 2008 and the Presidential Guidance Note No 1 of 2013: Anonymity Orders I am satisfied that the identification of the appellant in this case would lead to the identification of his brother, whose confidential medical history is discussed herein. I therefore consider it appropriate to make an order in the following terms:

 

"Unless and until a tribunal or court directs otherwise, the Appellant is granted anonymity. No report of these proceedings shall directly or indirectly identify him or any member of his family. This direction applies to, amongst others, both the Appellant and the Respondent. Failure to comply with this direction could lead to contempt of court proceedings"

 

 

 

Decision

 

29.   The decision of the First-tier Tribunal is set aside for material error of law.

 

30.   I remake the decision by allowing the appeal under the Immigration (European Economic Area) Regulations 2016.

 

31.   There is an order for anonymity.

 

https://www.bailii.org/cgi-bin/format.cgi?doc=/uk/cases/UKAITUR/2020/EA017732019.html&query=(Zambrano) 

 

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/

Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: The invasion of the last free kingdom of Sri Lanka - And the love of a girl for an elephant - Review of "The Elephant Keeper's daughter"
http://www.dutchysbookreviewsandfreebooks.com/2021/02/the-invasion-of-last-free-kingdom-of.html

Beroep op Chavez door man die voor Britse volwassen broer zorgt - Britse jurisprudentie kijkt verder dan slechts kinderen

 

Before

 

UPPER TRIBUNAL JUDGE PITT

 

 

Between

 

Mr Raja [K]

(ANONYMITY DIRECTION NOT MADE)

Appellant

and

 

THE SECRETARY OF STATE FOR THE HOME DEPARTMENT

 

20.          The First-tier Tribunal states in paragraph 56:

"I find this is not a case of considering what level of care can reasonably be provided by the state, nor is it case of considering what level of care is acceptable to the brother or of benefit to the brother. The brother is known to the local authority and the mental health services and there is no documentary evidence before me to suggest that the brother has been formally discharged from the mental health services and that he has previously had a carer's assessment. I find that there is simply no evidence that the brother would not receive adequate care in the UK, if the appellant were to leave the UK."

The judge continues in paragraph 57:

"Whilst I accept that the brother is emotionally dependent on the appellant, I find that there is no satisfactory evidence before me to suggest that the brother's emotional dependency on the appellant is such that the brother would be compelled to leave the UK even if the relevant agencies provided 24 hour care that addressed the brother's needs."

21.          The grounds of appeal maintain that the judge failed to adequately assess "the character and quality of the dependency" of [A] on the appellant. The grounds sought to draw support from paragraph 42 of MS (Malaysia) v SSHD [2019] EWCA Civ 580:

"The availability of state-funded medical and social care will, in many cases, make it hard for those who provide care for their elderly relatives to bring themselves within the Regulation. The availability of state care is not, however, to be treated as a trump card in every case, irrespective of the nature and quality of the dependency on the carer which is relied on. Just as the availability of an EU citizen parent to be a carer of a minor child does not render unnecessary an enquiry into the nature of the dependency of the child on her non-EU parent (see Chavez-Vilchez), the availability of state care does not avoid the need to enquire into the actual dependency of the EU citizen on her adult carer. The availability of alternative care is a relevant, but not always decisive factor.

22.          The grounds concede that it is self-evident that the state can provide care needed by the brother, but the question for the judge was whether "the quality and nature of the brother's dependency on the appellant is such that it would seriously impair the quality and standard of the brother's life such that he would be forced to leave the EU". The grounds argue that the judge erred in failing to properly engage with the test set out in Zambrano. The grounds maintain that the "IJ's concentration on the absence of evidence of state provision ... is an 'irrelevant matter'".

23.          It is convenient to indicate at this point that I refused to admit new grounds contained in paragraph 3 of Mr Hayes' skeleton argument dated 20 August 2020 concerning the burden of proof and discrimination. No formal application was made for those grounds to be admitted. No reason was given for the new grounds not being argued in the original grounds of appeal. I did not accept that they were so manifestly "obvious" or otherwise compelling that the grounds had to be varied to admit them. The appeal therefore proceeded on the basis of the grounds dated 27 November 2019 on which permission had been granted.

Findings

24.          It is easy to have sympathy for [A] and his family, including the appellant, given the seriousness of [A]'s mental illness. As indicated by Dr Iankaov in paragraph 4.13 of his report the appellant clearly has "good intentions and is providing good support". Judge Gurung-Thapa accepted that the appellant is the primary carer for his brother and that his brother is dependent on him, needs care and that other family members would have difficulty in providing that care.

25.          However, as set out above, the question that the judge had to answer here was whether the evidence before her showed that the appellant's brother would be compelled to leave the UK were the appellant to leave. The judge's concern was that without evidence of what would be provided to the brother from the state via the NHS and other statutory services, it was not possible for her to conclude that he would be compelled to leave the UK. She was astute to the potentially complicating factor of a symptom of the appellant's illness being a mistrust of anyone other than the appellant. She raised this with the appellant at the hearing; see paragraph 48, set out above.

26.          In my view, the absence of evidence from the community team as to how they would address the medical and social care of the appellant's brother if the appellant was to leave was a legitimate concern here, just as it was for First-tier Tribunal Judge Powell. Certainly, there was an additional factor in the claim here that whatever statutory services did, [A] would not engage or be able to receive that support as he had become so dependent on the appellant. The difficulty Judge Gurung-Thapa found herself in was that she could not make an assessment of what the outcome would be for [A] if the appellant left the UK without knowing how statutory services "will deal with his brother's trust issues". This does not mean that she treated the availability of statutory services as a "trump card" but that she could not make the assessment without more information. The judge was not obliged to accept the appellant's assertion that his brother would refuse to engage at all and have to go to Pakistan with him or conclude, without more, that statutory mental health services would be unable to address [A]'s trust issues to the extent that he would be obliged to leave the UK in order to be with the appellant.

27.          Further, the letters from Dr Adekunte clearly anticipated that the community team would continue to offer care. Also, Dr Iankov's does not suggest, for example in paragraph 4.20 of his report, that his view is that [A] would disengage and deteriorate so seriously that he would be compelled to leave the UK. He envisages [A] relying on "future supported placements being arranged and monitored by the local health service" although he is clear that this not to be preferred to the current arrangement. Dr Iankov identified a need for a care plan involving the appellant and statutory services and clearly did not consider statutory provision to be an "irrelevant" issue as suggested in the grounds. That is so even though Dr Iankov was clearly aware of the importance of the appellant in [A]'s care and well-being.

28.          It is my conclusion that Judge Gurung-Thapa's approach was lawful and did offend the ratio of MS (Malaysia). She considered the evidence on the nature of [A]'s dependency on the appellant and, notwithstanding that dependency being real and serious, was entitled to ask what alternative care would be available if the appellant left the UK, including how statutory services would deal with [A]'s lack of trust and difficulty in engaging. She found that latter part of the evidence lacking and that therefore she did not accept that it had been shown that [A] would be compelled to leave the UK. That conclusion was open to her on the evidence provided.

29.          It is therefore my conclusion that the First-tier Tribunal Judge here did not err and that her decision should therefore stand.

Decision

30.          The decision of the First-tier Tribunal does not disclose an error on a point of law and shall stand.

 

 

Signed: S Pitt Date: 25 August 2020

Upper Tribunal Judge Pitt

 

https://www.bailii.org/cgi-bin/format.cgi?doc=/uk/cases/UKAITUR/2020/EA045492019.html&query=(Zambrano) 

 

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/

Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: The invasion of the last free kingdom of Sri Lanka - And the love of a girl for an elephant - Review of "The Elephant Keeper's daughter"
http://www.dutchysbookreviewsandfreebooks.com/2021/02/the-invasion-of-last-free-kingdom-of.html

Jurisprudentie: Eiseres beoogt verblijf bij haar meerderjarige zoon in Nederland. Verweerder heeft de aanvraag mogen afwijzen omdat er niet een meer dan gebruikelijke afhankelijkheidsrelatie bestaat tussen eiseres en referent

 

ECLI:NL:RBDHA:2021:60

Instantie Rechtbank Den Haag

Datum uitspraak 06-01-2021

Datum publicatie 11-01-2021

Zaaknummer 20-4895

 

 

 

Bestreden besluit

2. Verweerder heeft de aanvraag van eiseres afgewezen, omdat er geen sprake is van een meer dan gebruikelijke emotionele afhankelijkheidsrelatie tussen haar en referent en er dus geen sprake is van gezinsleven als bedoeld in artikel 8 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Verder heeft verweerder gesteld dat eiseres en referent geen rechten kunnen ontlenen aan de Gezinsherenigingsrichtlijn1, omdat sprake is van een aanvraag in het kader van artikel 8 van het EVRM.

Een meer dan gebruikelijke afhankelijkheidsrelatie

3. Eiseres voert aan dat verweerder ten onrechte stelt dat er geen sprake is van een meer dan gebruikelijke afhankelijkheidsrelatie met referent. Eiseres en referent hebben altijd samengewoond en vormen samen een gezin. Referent steunt eiseres financieel en ze hebben een sterke emotionele band. Verder heeft referent last van stressgerelateerde klachten, een tremor. Hij ervaart minder stress als eiseres bij hem is. Eiseres woont nu bij haar dochter in Qatar, maar kan daar niet blijven. Haar verblijfsrecht in Qatar is onzeker en haar dochter kan niet voor eiseres blijven zorgen. Verweerder had bij zijn beoordeling ook moeten betrekken dat de scheiding tussen referent en eiseres niet vrijwillig was, omdat referent is gevlucht. Hij is ook als vluchteling erkend. Verweerder heeft aan al deze elementen te weinig gewicht toegekend en heeft ten onrechte een doorslaggevend gewicht toegekend aan het feit dat eiseres niet ‘exclusief afhankelijk’ is van referent. Dat is volgens eiseres niet in overeenstemming met de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).

4. De rechtbank overweegt, onder verwijzing naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) van 4 april 20192, dat het al dan niet bestaan van een meer dan gebruikelijke afhankelijkheidsrelatie een kwestie van feitelijke aard is en afhankelijk is van het bestaan van hechte persoonlijke banden. Bij deze beoordeling kan onder meer financiële of materiële afhankelijkheid van belang zijn en mag verweerder zwaarwegend, maar niet doorslaggevend gewicht toekennen aan het antwoord op de vraag of er een reële mogelijkheid bestaat dat ook andere familieleden of derden de door het afhankelijke familielid benodigde zorg geven. In overeenstemming met de rechtspraak van het EHRM en de ABRvS betrekt verweerder onder andere of de gestelde afhankelijkheid tussen de referent en de vreemdeling exclusief is.

5. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich op het standpunt heeft kunnen stellen dat tussen eiseres en referent niet een meer dan gebruikelijke afhankelijkheidsrelatie bestaat. Daarbij heeft verweerder terecht gesteld dat samenwoning en financiële ondersteuning in het verleden op zichzelf onvoldoende zijn om ook nu nog een meer dan gebruikelijke afhankelijkheidsrelatie aan te kunnen nemen. Verder heeft verweerder terecht overwogen dat niet is gebleken dat referent eiseres nog steeds financieel steunt en dat eiseres niet langer bij haar dochter in Qatar kan blijven omdat zij daar een onzeker verblijfsrecht heeft. Niet is betwist dat eiseres nog rechtmatig verblijf heeft bij haar dochter tot 2022 en de stelling ter zitting dat dit op ieder moment kan veranderen is niet nader onderbouwd en volgt de rechtbank dus ook niet zonder meer. Verweerder heeft zich verder op het standpunt mogen stellen dat niet is gebleken dat eiseres en referent zodanig afhankelijk zijn van elkaar dat zij als gevolg van een scheiding niet in staat zijn zelfstandig te functioneren. Ook de medische situatie van referent leidt niet tot dit oordeel. Verweerder heeft hierover terecht overwogen dat uit de overgelegde medische stukken niet blijkt dat referent afhankelijk is van de hulp van zijn moeder. Dat hij minder stress ervaart als zij in de buurt is is op zichzelf begrijpelijk, maar dit is onvoldoende om van (medische) afhankelijkheid te kunnen spreken. De rechtbank is van oordeel dat verweerder met zijn beoordeling of tussen eiseres en referent een meer dan gebruikelijke afhankelijkheidsrelatie bestaat, ook in overeenstemming met de rechtspraak van het EHRM en de ABRvS heeft betrokken of de gestelde afhankelijkheid tussen hen exclusief is, zonder daar doorslaggevend belang aan te hechten. Dat eiseres en referent noodgedwongen van elkaar zijn gescheiden, omdat referent moest vluchten maakt het voorgaande naar het oordeel van de rechtbank niet anders. Ook in dat geval moet immers nog steeds aan de hand van de feiten getoetst moet worden of er sprake is van een meer dan gebruikelijke afhankelijkheid en dat heeft verweerder - zoals gezegd - gedaan. Verweerder komt daarbij echter tot een andere conclusie dan eiseres. De beroepsgrond slaagt niet.

Toetsingskader

6. Eiseres voert verder aan dat verweerder een onjuist toetsingskader heeft gehanteerd. Verweerder heeft haar aanvraag ten onrechte niet getoetst aan EU-recht en aan de Gezinsherenigingsrichtlijn. Verweerder had de aanvraag van eiseres ook moeten toetsen aan artikel 17 van de Gezinsherenigingsrichtlijn. Daarbij heeft eiseres ter zitting nog toegelicht dat de uitgangspunten voor het EVRM en het EU-recht heel anders zijn en dat verweerder zich hiervan te weinig rekenschap heeft gegeven.

7. De rechtbank overweegt, onder verwijzing naar de uitspraak van de ABRvS van 29 maart 20193, dat referent in het bezit is gesteld van een verblijfsvergunning asiel, daarom wettig in Nederland verblijft en hereniging beoogt met een derdelander. Aan de voorwaarden van artikel 3 van de Gezinsherenigingsrichtlijn wordt voldaan, zodat de richtlijn van toepassing is. Uit de uitspraak van de ABRvS volgt echter ook dat eiseres, als ouder van een meerderjarig kind, geen rechten kan ontlenen aan de artikelen 4 en 10 van de Gezinsherenigingsrichtlijn, ondanks dat zij wel onder het toepassingsbereik van de Gezinsherenigingsrichtlijn valt. Artikel 17 van de Gezinsherenigingsrichtlijn is wel van toepassing, maar uit de uitspraak van de ABRvS volgt ook dat de belangenafweging waartoe artikel 17 van de Gezinsherenigingsrichtlijn verplicht, in dit soort gevallen gelijk is aan de belangenafweging waartoe artikel 8 van het EVRM verplicht. Wat eiseres in dit kader heeft aangevoerd, geeft de rechtbank geen aanleiding om hierover anders te oordelen. De rechtbank is daarom van oordeel dat verweerder zijn toets niet ten onrechte beperkt heeft tot een belangenafweging in het kader van artikel 8 van het EVRM. De beroepsgrond slaagt niet.

Hoorplicht

8. Tot slot heeft eiseres aangevoerd dat verweerder ten onrechte heeft afgezien van het horen in bezwaar. De rechtbank overweegt dat van het horen in bezwaar kan worden afgezien als er naar objectieve maatstaven op voorhand redelijkerwijs geen twijfel over mogelijk is dat de gemaakte bezwaren niet tot een andersluidend besluit kunnen leiden.4 Gezien de motivering van het primaire besluit en hetgeen eiseres hiertegen in haar bezwaarschrift heeft aangevoerd, is aan deze maatstaf voldaan. De verwijzing van eiseres naar Werkinstructie 2019/16 van verweerder, waarin staat dat horen in de rede ligt in zaken waarin artikel 8 EVRM-aspecten aan de orde zijn, maakt dit niet anders. In Werkinstructie 2019/16 staat immers dat ook die gevallen worden beheerst door artikel 7:3 van de Algemene wet bestuursrecht. Verweerder heeft in dit verband ter zitting nog benadrukt dat er geen sprake was van twijfel en dat er dus ook geen aanleiding bestond om eiseres danwel referent nader te bevragen over de feiten. De beroepsgrond slaagt niet.

Conclusie

9. Het beroep is ongegrond.

10. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.C. Verra, rechter, in aanwezigheid van mr. E. Diele, griffier. De beslissing is uitgesproken op 6 januari 2021 en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op rechtspraak.nl.

 De uitspraak staat hier: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2021:60

 

Noot: Een zielige casus. Een moeder en zoon die altijd hebben samengewoond worden gescheiden door een separate vlucht uit Syrie. Dit soort mensen kunnen geen gebruik maken van de nareisprocedure an sich. Alhoewel ze dat misschien wel hadden moeten proberen met daarin een beroep op 8 EVRM en 4:84 Awb? 

Het lijkt er op dat ook niet alle stellingen zijn onderbouwd. Misschien gauw Nederlander worden en dan de Belgie route gaan doen en zorgen dat je dan wel kan bewijzen dat je altijd mama geld hebt gestuurd? Maar dan moeten ze tot 2024 wachten. Dus misschien nogmaals deze aaanvraag maar dan beter onderbouwd. Maar aangezien het een goede advocate is vraag ik me af of die niet tegen een bewijsprobleem aanliep. Op zich een beetje misselijk om te stellen dat niet duidelijk is dat meneer altijd zijn moeder is blijven ondersteunen. Als asielzoeker mag je immers niet werken.

 

 

Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email

Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/

Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: The Stolen Village: Baltimore and the Barbary Pirates
http://www.dutchysbookreviewsandfreebooks.com/2020/12/the-stolen-village-baltimore-and.html