Het gebeurt wel eens dat een toerist in aanraking komt met de politie en justitie. De vraag is wat daarvan de gevolgen zijn? Vaak eindigt de vreemdelingenpolitie het verblijfsrecht van zo’n toerist en geeft hem een terugkeerbesluit om de EU onmiddellijk te verlaten. Hij wordt geacht een gevaar voor de openbare orde te zijn.
De discussie in Nederland was of iemand een gevaar kan zijn voor openbare orde puur omdat hij verdacht wordt van het plegen van een misdrijf of dat hij veroordeeld is. Aan een toerist werd vaak meteen een terugkeerbesluit uitgevaardigd zodra er een verdenking of veroordeling was.
Er was discussie omdat het begrip ‘gevaar voor openbare orde’ een zogenaamd Unierechtelijk begrip is: het is een begrip dat gebruikt wordt in wetgevingen die afkomstig zijn uit de EU, de richtlijnen en verordeningen. In eerdere beslissingen had het Hof van Justitie namelijk geoordeeld dat indien er sprake is van een veroordeling er per geval gekeken moet worden of van een veroordeelde een actuele, ernstige en daadwerkelijke dreiging uitging. Enkele verdenking en zelfs een veroordeling is dan onvoldoende: per geval moet nagegaan worden of iemand nog steeds een dreiging vormt die in voldoende mate ernstig is.
De vreemdelingenrechtenadvocaten waren van mening dat de genoemde lijn van het Hof van Justitie ook gold ten aanzien van toeristen aangezien het Unierecht zo uniform mogelijk moet worden uitgelegd. De IND daarentegen was van mening dat er onderscheid moet worden aangebracht tussen soorten vreemdelingen: Unieburgers, derdelander met verblijf en derdelanders die slechts op bezoek zijn.
De Raad van State legde de vraag voor aan het Hof van Justitie, omdat er twijfel was over de uitlegging van het EU-recht. In dat geval moet de vraag voorgelegd worden aan het Hof dat als enige bevoegd is om het EU-recht te interpreteren.
Het Hof vond dat de uitlegging van het openbare ordebegrip in de Schengencode – die over het korte verblijf van toeristen gaat – anders uitgelegd moet worden dan dat hetzelfde begrip in Richtlijn 2004/38 wordt uitgelegd waarin het verblijf van EU-burgers in andere staten geregeld wordt. In het laatste geval moet er iets heel ernstigs aan de hand zijn om het verblijf van de EU-burger te kunnen beëindigen. In het eerste geval hoeft het niet zo ver te gaan, vond het Hof. De lidstaten hebben in dit geval ruimere bevoegdheden dan ten aanzien van Unieburgers, aldus het Hof. In paragraaf 37 van het arrest E.P., van 12 december 2019, overweegt het Hof:
Lees hier verder bij mijn concullega Ali: https://www.sarikasagayev.nl/wanneer-mag-een-toerist-uitgezet-worden/
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Geen opmerkingen:
Een reactie posten