Julien Luscuere: "Raad van State: "Nieuwe afwijzingsgrond in strijd met Gezinsherenigingsrichtlijn".

Op 26 april 2017 heeft de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State geoordeeld dat de nieuwe wettelijke bepaling, die het mogelijk maakt om een vreemdeling vijf jaar te weren als deze eerder gebruik heeft gemaakt van onjuiste of onvolledige gegevens,  in strijd is met de Gezinsherenigingsrichtlijn. In die richtlijn is wel een mogelijkheid opgenomen voor de lidstaat om een vergunning te weigeren of in te trekken bij 'fraude' maar die voorziet niet in het weigeren van toekomstige aanvragen als wél aan alle voorwaarden is voldaan en er geen sprake is van fraude.

Casablanca

In de film Casablanca (1942) probeert Ilsa, gespeeld door Ingrid Bergman, met haar echtgenoot een visum te krijgen om vanuit de Marokkaanse havenstad naar Amerika te vluchten. Ze ontmoet echter een oude geliefde Rick, gespeeld door Humphrey Bogart. Het  confronteert haar dat ze naar beide mannen niet eerlijk is geweest. Maar heeft zij niet vooral zichzelf bedrogen..?

Deze klassieker is dan al 75 jaar oud, maar het thema over liefde, grenzen en bedrog heeft niets aan actualiteit ingeboet. Alleen zijn het spel en de regels nu anders, en ook de belangen. In 2006 wenste de toenmalige Minister van Vreemdelingenzaken en Integratie, Rita Verdonk, vreemdelingen harder aan te pakken die door fraude of bedrog een verblijfsvergunning hadden gekregen. Niet alleen moest die vergunning worden ingetrokken, maar ook moest de kwaadwillige worden geweerd van een toekomstig verblijfsrecht. Het duurde zeven jaar voor die bepaling in de Vreemdelingenwet werd ingevoerd. Niet omdat het parlement er lang over moest vergaderen, maar omdat deze in andere nieuwe wetgeving, de Wet 'Modern Migratiebeleid', moest worden ingepast.

Onjuiste en achterhouden gegevens

De sanctie op 'fraude' werd uiteindelijk op 1 juni 2013 ingevoerd met art. 16, eerste lid, onder i, Vreemdelingenwet :

• De aanvraag voor een verblijfsvergunning kan worden afgewezen als: [...] de vreemdeling onjuiste gegevens heeft verstrekt dan wel gegevens heeft achtergehouden terwijl die gegevens tot afwijzing van een eerdere aanvraag tot het verlenen, verlengen of wijzigen van een visum of een verblijfsvergunning hebben geleid of zouden hebben geleid;

De nieuwe bepaling is bijna gekopieerd vanuit artikel 18, eerste lid, onder c,  Vreemdelingenwet, waarbij de verleende vergunning weer kan worden ingetrokken als onjuiste of onvolledige gegevens zijn verstrekt. Dat lijkt consequent, maar de wetgever vergat dat er juridisch een groot verschil bestaat tussen het repareren van een situatie die niet zo had mogen zijn, of het later straffen van een persoon nadat die fout was ontdekt en hersteld.

Bij het eerste is niet van belang of iemand bewust heeft gefraudeerd,of zelfs maar enige kennis had van de fout. Het gaat er namelijk om dat de overheid op het verkeerde been stond en iets heeft gedaan wat niet de bedoeling was. Bij de nieuwe bepaling wil de overheid later de vreemdeling vijf jaar lang een vergunning weigeren vanwege die eerdere fout. Zelfs als hij of zij geen verwijt kon worden gemaakt, en zelfs als de nieuwe aanvraag wel 100%  in orde is.

Gezinsherenigingsrichtlijn

Die consequentie vindt de Raad van State veel te ver gaan in zijn nieuwste uitspraak. Daarbij verwijst de hoogste bestuursrechter naar artikel 16, tweede lid, onder a, van de Gezinsherenigingsrichtlijn waarin wel staat dat fraude kan leiden tot afwijzing of intrekking, maar niet dat  gezinshereniging in de toekomst weer mag worden geweigerd, zelfs als dan wel aan voorwaarden wordt voldaan.

Met de richtlijn uit 2003 hebben bijna alle Europese lidstaten, behalve Denemarken en het VK, afgesproken dat gezinshereniging tegen dezelfde minimale voorwaarden mogelijk moet zijn. Dat voorkomt dat er teveel verschillen ontstaan in het toelatingsbeleid van de lidstaten. Maar de richtlijn probeert ook gezinshereniging als een belangrijk recht toe te kennen aan mensen van buiten de Europese Unie, die daar al rechtmatig wonen.

Minimumnormen

Heel lang heeft Nederland gedaan  alsof onze regelgeving al helemaal aan die minimumnormen voldoet. Maar de afgelopen twaalf jaar is duidelijk geworden dat dit voor veel onderwerpen helemaal niet het geval is. Zo waren de inkomenseisen veel te streng, wat langzaam door uitspraken van rechters tot versoepeling heeft geleid. Ook de inburgeringsvoorwaarden zijn wat flexibeler geworden. Het bestraffen van vreemdeling voor eerdere fouten is, bij gezinshereniging, nu dus ook van de baan. Het wachten is op een uitspraak in een zaak waar de vergunning is afgewezen vanwege een (klein of oud) strafblad van de vreemdeling. Ook daar is de verwachting dat het snoeiharde beleid niet in stand kan blijven bij gezinshereniging.

Omgekeerde discriminatie

Een andere belangrijke winst van al deze uitspraken is dat de omgekeerde discriminatie van Nederlanders nu definitief een halt lijkt te zijn toegeroepen, en zij over dezelfde rechten beschikken als derdelanders die hun partner of kind naar Nederland willen laten komen. Het lijkt bizar, maar daar waar de Gezinsherenigingsrichtlijn minder streng was dan de Nederlandse regelgeving, bleef de IND Nederlanders uitsluiten van de werkingssfeer. Of te wel: zij hadden geen recht op die mooie Europese minimumnormen. Juridisch klopt dat als een bus. Maar voor de politiek was dit een ongemakkelijke waarheid die men liever toedekte.

Omdat het overgrote gedeelte van de zaken wel Nederlanders betrof, is de richtlijn heel lang als irrelevant buiten de juridische discussie gehouden. De achterstelling van eigen onderdanen kon echter politiek niet langer worden volgehouden toen bleek dat de richtlijn wel degelijk soepeler is dan de Nederlandse regels. De toenmalige staatssecretaris Fred Teeven erkende dat in oktober 2014. Om die reden heeft de Raad van State eind 2014 de knoop zelf doorgehakt en de richtlijn ook op Nederlanders toegepast hoewel die strikt genomen daar niet onder vallen.

En nu?

De uitspraak van de Afdeling is ook een signaal dat eenvoudig politiek wensdenken voor een "harde aanpak" niet zomaar in even eenvoudige regels moet worden omgezet. Zoals de rechter vaststelt moet rekening worden gehouden met Europese regels. Een wachttijd invoeren buiten die minimumnormen om is in elk geval ongeschikt, oordeelt de Raad van State,  wanneer de vreemdeling op basis van gezinshereniging bij zijn partner wil worden toegelaten.


Dit artikel staat origineel op de website van Inigo Advocaten (voorheen Juscuere De Jong Wassenaar Dingenouts Advocaten - ze hebben hun naam gewijzigd nadat er nog meer partners waren toegetreden) https://www.inigo.nl/vijf-jaar-wachttijd-bij-fraude-van-de-baan


Wellicht is mijn boekenblog ook interessant: http://dutchysbookreviews.blogspot.nl/l




Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.


Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email