Wat toelichting op de uitlevering van Rwandese 1F-ers

Naar aanleiding van een eerder bericht op dit weblog over een artikel in Vrij Nederland over een Rwandese 1 F-er stuurde de schrijver van onderstaand artikel mij zijn artikel voor dit blog zodat we meer kunnen vernemen van wat er allemaal rond die man gebeurt.

Deskundige: ‘Geen aanwijzing voor politieke processen in Rwanda’

Twee van genocide verdachte personen mogen niet aan Rwanda worden uitgeleverd. De rechtbank in Den Haag heeft dit vrijdag besloten omdat in Rwanda geen eerlijk proces is gegarandeerd. Merkwaardig genoeg bevat het door de rechter geraadpleegde deskundigenrapport lovende woorden over het rechtssysteem in Rwanda.

     door Jos van Oijen

De voorzieningenrechter van de rechtbank in Den Haag besloot op 27 november dat twee Nederlandse genocide-verdachten niet aan Rwanda mogen worden uitgeleverd omdat rechtsbijstand in dat land onvoldoende is verzekerd. In 2014 oordeelde de Hoge Raad dat er geen bezwaren zijn tegen hun uitlevering. Maar een deskundigenrapport was aanleiding voor een nieuwe beoordeling. Het rapport zou aantonen dat de verdachten niet kunnen rekenen op een eerlijk proces in Rwanda. Ironisch genoeg wordt in dat rapport juist lovend geschreven over het huidige rechtssysteem in Rwanda.

  Nieuw rechtssysteem

Na de genocide in Rwanda in 1994 lag het hele land in puin. Van het justitiële apparaat was letterlijk niets overgebleven. De weinige rechters en advocaten die de genocide hadden overleefd, waren naar het buitenland gevlucht. De gerechtsgebouwen waren kapot geschoten, de archieven vernietigd en geld voor de wederopbouw was er niet. Het genocidale regime was naar Zaïre (Congo) vertrokken met medeneming van de staatskas. Alle goederen, inclusief typemachines, tafels en stoelen, waren geplunderd. In de jaren na de genocide werd het internationale Rwanda Tribunaal opgetuigd door de Verenigde Naties waar een relatief klein aantal genocidezaken is behandeld.

Met vallen en opstaan en veel Nederlandse ontwikkelingshulp, is intussen een nieuw rechtssysteem opgebouwd in Rwanda. Rwandese rechters zijn getraind door Nederlandse rechters, er zijn nieuwe rechtbanken gebouwd met Nederlandse steun en er kwam een moderne gevangenis om genocideplegers te huisvesten naar internationale maatstaven. Met behulp van buitenlandse deskundigen is er nieuwe wetgeving tot stand gekomen en werd overeengekomen dat de doodstraf niet zou worden toegepast bij uitleveringszaken. In 2011 was de situatie zodanig verbeterd dat de eerste genocide-verdachten konden worden overgedragen.

Omdat niet alles meteen gladjes verliep, worden de rechtszaken in het buitenland nauwlettend gevolgd door zowel deskundigen als mensenrechtenorganisaties. De meeste kritiek is afkomstig van strafadvocaten die de verdediging voeren van genocide-verdachten. Zij vinden dat de rechters in Rwanda niet onafhankelijk zijn, dat er politieke schijnprocessen worden gevoerd en dat oppositieleden met valse beschuldigingen de mond gesnoerd worden. Hun cliënten zouden zelfs in levensgevaar worden gebracht als zij worden uitgeleverd.

  Rapport Witteveen

Maar afgelopen zomer verscheen een deskundigenrapport van Martin Witteveen. Witteveen is een Nederlandse expert die de genocide-processen in Rwanda heeft gevolgd en adviseert over uitleveringszaken. In zijn rapport schrijft Witteveen dat het rechtssysteem in Rwanda prima functioneert. ‘In de uitleveringszaken die ik heb meegemaakt’, schrijft Witteveen, ‘is gebleken dat Rwanda een goed functionerend rechtssysteem heeft dat in staat is om overgedragen genocide-zaken te onderzoeken, te behandelen en te beoordelen volgens de internationale normen, en waarbij de rechten van de verdachten op een eerlijk proces in acht worden genomen.’

De rechters en de officieren van justitie in Rwanda zijn volgens Witteveen professioneel, kundig en onafhankelijk. Hij schrijft verder dat er geen enkele aanwijzing is dat de verdediging wordt tegengewerkt. Over de vaak gehoorde beschuldigingen van ‘politiek gemotiveerde schijnprocessen’ schrijft hij:

‘Ik wil vooral benadrukken dat mijn waarnemingen tijdens de zittingsdagen geen enkele aanwijzing hebben opgeleverd dat de verdachten als politieke tegenstanders van de regering worden beschouwd die moeten vrezen voor hun veiligheid. Noch heeft politiek een rol gespeeld in de procedures. Ik heb in de rechtszaal nooit gehoord of gezien dat de verdachten of advocaten iets van dien aard naar voren brachten of dat zij suggereerden dat hun leven of dat van hun gezin in gevaar was. Het is voor iedereen duidelijk dat ze ongedeerd zijn en in goede staat verkeren en dat geen van de eerdere aantijgingen tegen de regering van Rwanda op het gebied van veiligheid en zekerheid is uitgekomen.’

Toch is niet alles koek en ei. Witteveen is ook bezorgd over de status en kwaliteit van de advocaten die de genocide-verdachten verdedigen. Advocaten in Rwanda zouden ondermaats en zelfs onverantwoord hebben gehandeld in enkele zaken waarbij Witteveen waarnemer is geweest. Een bekend voorbeeld is de zaak van Jean Uwinkindi. Daarbij liepen de rekeningen van de advocaten zo hoog op dat het budget van het ministerie in gevaar kwam. Nadat hun toelage werd ingeperkt, gingen de advocaten in staking waardoor Uwinkindi tijdelijk zonder verdediging kwam te zitten en enkele getuigen niet aan een kruisverhoor zijn onderworpen.

  Adviezen

De Nederlandse Orde van Advocaten is volgens Witteveen medeschuldig aan de problemen. De Nederlandse ambassade in Rwanda heeft een trainingsprogramma opgezet om het niveau van de advocatuur op te krikken en daarvoor fondsen beschikbaar gesteld. ‘Maar de Nederlandse Orde van Advocaten wilde er niet aan meewerken’, rapporteert Witteveen, ‘waarschijnlijk om hun verdediging in processen en uitleveringszaken in Nederland niet te ondermijnen.’ Kritiek op de kwaliteit van advocaten in Rwanda is immers de laatste strohalm om de uitzetting van hun cliënten tegen te houden.

Het advies van Witteveen om de problemen met onverantwoordelijke advocaten in Rwanda op te lossen en om tegelijk de kwaliteit van de verdediging te verbeteren, is om buitenlandse advocaten toe te wijzen aan uitgeleverde verdachten. Dat is overigens niets nieuws. In 2013 gaf de rechtbank in Den Haag precies hetzelfde advies aan de minister in de zaak van Jean Claude Iyamuremye. De staat heeft het advies opgevolgd, de garantie gegeven dat Iyamuremye zich mag laten bijstaan door een buitenlandse advocaat en dat de kosten daarvan bij de Staat in rekening gebracht kunnen worden.

Ondanks deze garanties van de Nederlandse overheid trekt de Haagse voorzieningenrechter de uitvoering van die garanties in twijfel en worden de uitlevering van Iyamuremye en van een andere verdachte tegengehouden. De rechter wijst erop dat in enkele zaken die in het rapport-Witteveen worden bekritiseerd ook dergelijke garanties waren afgegeven, maar dat het toch is misgegaan. Dat die zaken niet onder de Nederlandse verantwoordelijkheid vallen, doet voor deze rechter niet ter zake.

Het laatste woord zal hierover nog niet zijn gezegd. Eind oktober deden de rechters van het Rwanda tribunaal (tegenwoordig MICT) een uitspraak over een klacht van Uwinkindi met betrekking tot de problemen met zijn advocaten. In die uitspraak werden dezelfde problemen die ook door Witteveen uitvoerig besproken worden onder de loep genomen. De tribunaal-rechters stelden vast dat het gerechtshof in Rwanda de problemen intussen al goeddeels heeft opgelost.

 Het artikel staat origineel hier gepubliceerd: http://www.ravage-webzine.nl/2015/11/30/rechter-blokkeert-uitlevering-aan-rwanda/


Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.

Genocide-ontkenning in hapklare brokken

26/05/2015

Ontkenning is de laatste fase van een genocide. Daders willen het niet toegeven, de meeste slachtoffers zijn dood en de rest vraagt zich af of het nou echt wel zo erg is geweest. Welke rol spelen de Nederlandse media in deze cyclus?

     door Jos van Oijen

Tijdens de rechtszaak van de Rwandese genocideverdachte Joseph Mugenzi zijn feiten aan het licht gekomen die een vaak geciteerd artikel over deze zaak in Vrij Nederland onderuithalen. Het is niet voor het eerst dat zoiets gebeurt. Wat erger is: elke keer dat er grote fouten worden gemaakt weigeren de auteurs ze te erkennen en te rectificeren. Zo wordt in hapklare brokken een mythe opgebouwd.

De meeste artikelen, reportages en open brieven die de laatste jaren over Rwandese verdachten van de volkerenmoord in 1994 zijn verschenen, blijken achteraf gebaseerd te zijn op drijfzand. Fouten zijn te wijten aan gebrekkige fact checking en goedgelovigheid. Er wordt geen rekening gehouden met het eigenbelang van personen die als bronnen zijn gebruikt. Vaak zijn dat de verdachten zelf of hun advocaat. Een simpel ‘hoor en wederhoor’ zou hebben volstaan om het merendeel van de fouten te voorkomen. Is dit gemakzucht of opzet?

Zo publiceerde Vrij Nederland op 14 mei j.l. een artikel van Anneke Verbraeken over de genocideverdachte Jean Claude Iyamuremye. Daarin wordt belastende informatie van het Rwanda Tribunaal verzwegen om twijfel te zaaien over de rol van Iyamuremye als lid van de beruchte Interahamwe-militie. Deze jeugdmilitie speelde een cruciale rol in de genocide, maar Verbraeken laat een Belgische ‘expert’ de Interahamwe-jongeren terloops afschilderen als padvinders in korte broeken die alleen op fluitjes mochten blazen. Deze trivialiserende beeldvorming kennen we ook van de Belgische professor Reyntjens, die de oprichting van haatradio RTLM in een interview met het Leidsch Dagblad omschreef als ‘een leuk initiatief’. Gezelligheid troef.

Dergelijke rammelende teksten verschijnen niet in obscure blogs of op webforums, maar juist in de zogenoemde kwaliteitsmedia. Onder de verantwoordelijke schrijvers vinden we behalve journalisten als Verbraeken bekende persoonlijkheden en wetenschappers die beter zouden moeten weten, zoals David van Reybrouck, Jan Gruiters, directeur van vredesorganisatie PAX, en het Afrika Studiecentrum (ASC). Als bronnen gebruiken zij elkaar, de advocaat van de genocideverdachten, of de eigen fantasie, zodat de desinformatie zich als een olievlek verspreidt. De tendens is om de schuldvraag om te draaien. Daders worden afgeschilderd als slachtoffers, slachtoffers als daders en rechters en het kabinet als marionetten van de huidige president van Rwanda.

  Aanklacht tegen IND/Teeven

Het vorig jaar verschenen invloedrijke artikel in Vrij Nederland over Joseph Mugenzi, met de titel Mugenzi redde mensen, is bijvoorbeeld een lange beschuldiging aan het adres van de Immigratie en Naturalisatie dienst (IND) en voormalig staatssecretaris Teeven over het laten verdwijnen van ontlastende getuigenverklaringen. De staatssecretaris zou onschuldige vluchtelingen hebben willen uitleveren op grond van ondeugdelijke en gefabriceerde bewijzen. Een dappere klokkenluider zou dit aan het licht hebben gebracht. Deze beschuldigingen zijn ongeverifieerd overgenomen in andere publicaties, op websites van goede doelen en door het tv-programma Brandpunt dat er een reportage aan wijdde.

Aan de hand van de recente uitspraak van de rechter kunnen we nu opmaken dat er een eenvoudige reden is om de vermeende bewijzen in het VN-artikel niet te gebruiken: De klokkenluider blijkt naar eigen zeggen persoonlijke banden te hebben met de familie van Mugenzi. Hij onderhoudt bijvoorbeeld een innige vriendschap met diens zuster. Juridisch gezien is in zo’n geval de objectiviteit niet gewaarborgd, wat de geleverde informatie onbruikbaar maakt. Volgens minister Koenders van Buitenlandse Zaken was deze uitleg vorig jaar al bekend bij de raadsman van Mugenzi, Jan Hofdijk, één van de bronnen van het VN-artikel en de Brandpunt-reportage.

Het probleem van belangenverstrengeling blijft niet beperkt tot de klokkenluider en de advocaat van Mugenzi. De betreffende journalist van Vrij Nederland, Verbraeken, is bijvoorbeeld sinds 2008 persoonlijk bevriend met de politiek leider van de beweging waarin de genocideverdachten zijn verenigd. De medewerker van het Afrika Studiecentrum die de open brief van PAX en het ASC heeft opgesteld, kent de klokkenluider persoonlijk. Advocaat Hofdijk, die natuurlijk een zakelijk belang dient, Verbraeken en de klokkenluider dienen weer als bronnen voor Van Reybrouck, Brandpunt en PAX.

  Complottheorie

Het VN-artikel Mugenzi redde mensen bevat meerdere suggesties die voor feiten worden aangezien. Eén daarvan is de bewering dat de Britse geheime dienst MI5 een complot van Rwanda zou hebben ontdekt om de in Engeland woonachtige zoon van Mugenzi te vermoorden. Verbraeken blijkt hier twee verhalen door elkaar te hebben gehaald. Het ene verhaal gaat over een groep van minimaal vijf Rwandese dissidenten, waaronder Mugenzi, die een voorgedrukte brief van de Londense politie hebben ontvangen met een waarschuwing dat hun veiligheid in gevaar zou zijn. In The Independent, een Engelse krant die hierover publiceerde, wordt MI5 wel genoemd maar met betrekking tot een ander verhaal.

De herkomst en betrouwbaarheid van de complottheorie worden niet duidelijk. Volgens de brief van Scotland Yard had de politie geen andere informatie dan de verklaring van een anoniem gehouden tipgever. Inhoudelijk lijken de verhalen sterk op een vier maanden eerder gepubliceerd artikel van de dissidente journalist Jean Bosco Gasasira. Een paar in België woonachtige Rwandezen kenden de naam van de vermeende huurmoordenaar al voordat de politie die bekendmaakte. De verdachte is na verhoor weer vrijgelaten. Het bleek een goede vriend van een van de gewaarschuwde Rwandezen in Engeland te zijn. In een radio-uitzending van de BBC spraken beiden hun verbazing uit over de verdenking.

De fout over MI5 in Vrij Nederland is letterlijk overgenomen door PAX en het ASC. Het was mede aanleiding voor hun open brief in NRC Handelsblad december 2014 aan de staatssecretaris. In een schriftelijke reactie laat het ASC weten dit helemaal niet als een fout te erkennen. ‘Dat uiteindelijk de Metropolitan Police en niet MI5 de twee Rwandezen heeft gewaarschuwd lijkt mij een minder relevant feit omdat het de ernst van de zaak niet aantast’, schrijft de vertegenwoordiger van het ASC. Het ASC wil niet ingaan op het gebrek aan controleerbare bronnen in deze zaak, noch op de overeenkomsten met de complottheorie van Gasasira.

  Getuigen in diskrediet gebracht

Een derde voorbeeld uit Mugenzi redde mensen is het in diskrediet brengen van getuigen tegen genocideverdachten in Rwanda. Dat is een populair thema dat ook door KRO’s Brandpunt, Van Reybrouck, PAX, het ASC en vele anderen is overgenomen. Concrete voorbeelden die de verdachtmakingen legitimeren worden niet gegeven. De bronnen die worden opgevoerd om de beschuldigingen te verkondigen zijn niet de meest betrouwbare. Vrij Nederland citeert de zoon van Mugenzi, Van Reybrouck put uit zijn eigen verbeelding en KRO’s Brandpunt laat Filip Reyntjens opdraven om nader uitleg te geven.

Wat we in de Brandpunt-uitzending niet te horen krijgen, is dat professor Reyntjens al eens een reprimande van het Rwanda Tribunaal heeft gekregen voor vergelijkbare beschuldigingen. Reyntjens trad in het proces tegen de genocidepleger Joseph Kanyabashi, een vriend van Reyntjens, op als deskundige voor de verdediging. De rechters van het tribunaal verwierpen de beschuldigingen over de getuigen na die per individueel geval beoordeeld te hebben. Zij concludeerden dat de verklaringen van Reyntjens sterk bevooroordeeld waren en dat hij waarschijnlijk eigen motieven had – zijn vriendschap met de verdachte – om de getuigen in diskrediet te brengen.

Deskundigen en mensenrechtenorganisaties als Human Rights Watch en Redress die in Rwanda onderzoek hebben gedaan naar dit onderwerp tonen de keerzijde van de zaak. Het blijken vooral getuigen tegen genocideplegers te zijn die worden bedreigd en vermoord en dus moed tonen.

Voormalig officier van justitie Hester van Bruggen vertelde eind vorig jaar in een interview met Tjitske Lingsma over een getuige die door de familie van een Nederlandse genocidepleger werd bedreigd: “hij moest zijn verklaring tegen de verdachte aanpassen of het land verlaten.” Twee jongens die aan het onderzoek van justitie hadden meegewerkt waren opeens verdwenen. “Wij hebben nooit meer iets van ze gehoord”, aldus van Bruggen. “Ook hun familie niet. Verschrikkelijk. Erger kan je niet gebeuren. Maar bij alle zaken worden getuigen bedreigd. Ook de internationale tribunalen worstelen daarmee.”

Reacties op dit soort nuanceringen mogen teleurstellend worden genoemd. Organisaties als PAX en het ASC reageren defensief en ontwijkend op kritiek. Fouten worden simpelweg ontkend of men geeft er een draai aan om gezichtsverlies te voorkomen. Redacties die de tendentieuze verhalen publiceren houden zich doof. Historische fouten worden niet gecorrigeerd en de persoonlijke banden van auteurs met bronnen en betrokkenen worden nergens vermeld.

  Ondoorzichtige propaganda

Er lijkt een chronisch gebrek aan verantwoordelijkheid ten grondslag te liggen aan de onzorgvuldige berichtgeving over de genocideverdachten. Door de status van sommige auteurs en de media die hen publiceren moet hun invloed op de publieke opinie, en in het verlengde daarvan op de politiek, niet worden onderschat. Een gevaarlijke ontwikkeling. Wie is er bestand tegen deze ondoorzichtige propaganda?

Rwanda-kenner Roland Moerland van de Universiteit Maastricht is in maart gepromoveerd op het onderwerp genocide-ontkenning. Vorig jaar deed hij al een oproep tot meer verantwoordelijkheid bij professionals: ‘Daar waar advocaten die genocidaires bijstaan, vanwege fair trial-vereisten waarheden in twijfel mogen trekken en alles moeten kunnen doen om hun cliënt zo goed mogelijk bij te staan, hebben academici en journalisten een professionele verantwoordelijkheid om de waarheid te respecteren en aan het licht te brengen in plaats van deze te verduisteren.’ Daar sluit ik mij graag bij aan.

 Hier gepubliceerd: http://www.ravage-webzine.nl/2015/05/26/genocide-ontkenning-in-hapklare-brokken/

 Hierop gewezen door de auteur van het artikel:

Geachte mevrouw Raspe,

Ik maak me samen met enkele Rwanda-kenners al een tijdje zorgen over de ongenuanceerde berichtgeving rond de Rwandese genocideverdachten in Nederland. Ik heb vandaag een artikel gepubliceerd over dit onderwerp. Helaas beginnen de zgn kwaliteitsmedia meteen te stijgeren elke keer dat ik ze vragen stel over fouten in hun publicaties. Ironisch genoeg wil een klein magazine als Ravage wel verder kijken dan de neus lang is:

http://www.ravage-webzine.nl/2015/05/26/genocide-ontkenning-in-hapklare-brokken/

Misschien is het iets om op uw site ook eens naar te kijken, of dit artikel te delen?

Met vriendelijke groet,

Jos van Oijen
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.

Bericht voor Congolese, Burundese, Rwandese immigranten: Adoptiekind op zoek naar stamceldonor

Hasseltse kankerpatiënte (15) "heeft Afrikaans bloed nodig"

14/01 “Ik zoek mensen die het leven van mijn zusje Rachel (15) kunnen redden. Afrikaanse mensen die bloed willen geven, want dat bloed is anders”, vertelt Merveille De Doelder (21). “Rachel zat altijd zo vol leven, tot ze in augustus leukemie kreeg. De chemo slaat niet aan, ze heeft stamcellen nodig. We zoeken zoveel mogelijk bloedgevers om een geschikte donor te vinden.”

De levensreddende stamcellen moeten van mensen van Afrikaanse afkomst zijn. “Dat hadden wij ook nog nooit gehoord", vertelt mama Danielle De Doelder. "De beste kansen heb je met familie, maar Rachel is een vondelinge. Buiten de familie is de kans op een geschikte stamceldonor 1 op 50.000 mensen. Dus hopen we zoveel mogelijk Afrikaanse mensen te overtuigen om bloed te laten trekken."
Stamceldonoren kunnen zich melden bij het Rode Kruis, Schiepse Bos 6 in Genk. U kan ook terecht op deze Facebookpagina.
Lees het volledige verhaal van Rachel vandaag in Het Belang van Limburg.
DJ/CV, Foto SM: Rachel (links) en Merveille De Doelder (rechts)

 Bron: http://www.hbvl.be/limburg/hasselt/hasseltse-kankerpatiente-15-heeft-afrikaans-bloed-nodig.aspx

Kanker is een klote ziekte! En als je geen familie hebt voor een match bij een leukemiebehandeling ben je (bijna) ten dode opgeschreven. Dit meisje is als vondeling geboren in Kinshasa. Maar hebben wij niet vele Congolese, Burundese, Rwandese en andere Afrikaanse vluchtelingen hier in Nederland en België? Wellicht wil iemand uit die landen kijken of zijn of haar bloed een match oplevert. In de linkerpagina vindt U een twitter en Facebook Icoon. Als u daarop klikt kunt u helpen dit bericht te verspreiden.

This girl is original from Kinshasa. Was born an orphan and adopted into a Belgian family. She has now leukemia and needs a cell donor. Only Africans can be a donor. Please spread the word.


In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.