ECLI:NL:RBDHA:2020:4708
- Instantie Rechtbank Den Haag
- Datum uitspraak 29-05-2020
- Datum publicatie 29-05-2020
- Zaaknummer AWB 19/9743
4. Uit jurisprudentie van de Afdeling8 volgt dat verweerder in de uitschrijving uit de Brp een belangrijke aanwijzing mag zien dat de vreemdeling zijn hoofdverblijf naar het buitenland heeft verplaatst. Vervolgens is het aan de vreemdeling om dit te weerleggen.
Daarin is eiser met de door hem overgelegde verklaringen van derden en facturen niet geslaagd. Verweerder stelt in dat verband terecht dat de verklaringen van personen uit eisers familie- en kennissenkring niet afkomstig zijn van een objectieve bron. Verder geldt dat in de verklaring van de kerk van 22 oktober 2019 alleen staat vermeld dat eiser lid is van de kerk en dat hij regelmatig naar de kerkdiensten komt. Hieruit volgt niet dat eiser in de periode van 26 november 2013 tot 15 juni 2018 zijn hoofdverblijf in Nederland had. Verweerder heeft terecht opgemerkt dat aan deze verklaringen wel enige waarde wordt gehecht, maar alleen in samenhang met andere bewijsstukken. De getuigenverklaringen als zodanig zijn onvoldoende. Uit de zes facturen en bonnen uit de periode 26 november 2013 tot 15 juni 2018 is niet af te leiden dat eiser op die momenten ook daadwerkelijk in Nederland verbleef. Bovendien volgt daar niet uit dat eiser zijn hoofdverblijf in Nederland had. Dat eiser, zoals hij op zitting heeft opgemerkt, niet meer bewijsstukken over zijn verblijf in Nederland in de genoemde periode kan overleggen, komt voor zijn rekening en risico. Verweerder heeft dan ook terecht geconcludeerd dat eiser in de periode van 26 november 2013 tot 25 juni 2018 zijn hoofdverblijf buiten Nederland heeft verplaatst. Verweerder heeft daarom eisers verblijfsvergunning kunnen intrekken.
5. Verweerder heeft terecht vastgesteld dat de familie- en gezinsband tussen eiser en de door hem erkende dochter [naam] is verbroken. Eiser woont sinds 2012 niet meer met zijn dochter samen. De feitelijke invulling van het gestelde gezinsleven met [naam] sindsdien, zoals daarvan blijkt uit eisers eigen verklaringen en de overgelegde schriftelijke verklaringen van derden, is zodanig beperkt, dat geen sprake is beschermenswaardig gezinsleven als bedoeld in artikel 8 van het EVRM. Eiser heeft geen bewijs overgelegd van de familierechtelijke band met de overige drie kinderen van wie eiser stelt de vader te zijn.
Eisers beroep op het recht op eerbiediging van gezinsleven op grond van artikel 8 van het EVRM slaagt dan ook niet.
6. Verder heeft verweerder niet ten onrechte geconcludeerd dat de intrekking van de verblijfsvergunning van eiser niet in strijd met eisers recht op eerbiediging van zijn privéleven op grond van artikel 8 van het EVRM. Zoals in het bestreden besluit is overwogen, dwingt dit recht alleen in uitzonderlijke omstandigheden tot verblijfsaanvaarding. In beginsel is het niet onredelijk om van personen zonder rechtmatig verblijf die hier privéleven hebben opgebouwd te verlangen dat zij dat elders doen. Dit kan anders zijn in het geval dat de vreemdeling meer dan de gebruikelijke banden met Nederland is aangegaan of wanneer sprake is van een uitzonderlijk lange verblijfsduur. Verweerder heeft zijn belangenafweging in dit verband in het nadeel van eiser kunnen laten uitvallen. Niet is gebleken dat eiser meer dan gebruikelijke banden met Nederland heeft ontwikkeld. Daarbij heeft verweerder er terecht op gewezen dat eiser slechts zes en een half jaar verblijf heeft gehad op basis van een geldige verblijfsvergunning. Eiser is sinds 9 april 1998 in Nederland en is eerst met ingang van 15 juni 2007 in het bezit gesteld van een verblijfsvergunning humanitair niet-tijdelijk op grond van de RANOV9. Hij heeft zijn privéleven dus deels opgebouwd in een periode waarin hij geen rechtmatig verblijf had. Eiser heeft ook een periode rechtmatig verblijf gehad in afwachting van zijn asielprocedure, maar daaraan heeft verweerder minder gewicht hoeven toekennen. Anderzijds heeft eiser zeventien jaar in Soedan gewoond, zodat verweerder terecht heeft aangenomen dat eiser ook binding heeft met zijn land van herkomst. Verder heeft verweerder met het oog op het economisch belang van Nederland in het nadeel van eiser mogen meewegen dat eiser geen legale arbeid verricht.
7. Uit de punten 76 tot 78 van het arrest Chavez-Vilchez volgt dat het in beginsel aan de vreemdeling is om de gegevens te verstrekken waaruit blijkt dat hij mogelijk een verblijfsrecht aan artikel 20 van het VWEU10 ontleent. Het is vervolgens aan verweerder om op basis van die gegevens te onderzoeken of er al dan niet aan zodanige afhankelijkheidsverhouding bestaat tussen de vreemdeling en zijn kind, dat bij weigering aan hem een verblijfsrecht toe te kennen, het kind gedwongen zou worden het grondgebied van de Europese Unie te verlaten. Het ter uitvoering hiervan vastgestelde beleid van verweerder in onderdeel B10/2.2 van de Vc11 vereist allereerst dat de vreemdeling al dan niet gezamenlijk met de andere ouder daadwerkelijke zorgtaken verricht ten behoeve van het minderjarige kind. Zorg- en opvoedingstaken met een marginaal karakter worden niet aangemerkt als daadwerkelijke zorgtaken. Daarnaast wordt beoordeeld of tussen de vreemdeling en het kind genoemde afhankelijkheidsverhouding bestaat. Bij deze beoordeling betrekt verweerder, in het hogere belang van het kind, alle relevante omstandigheden, meer in het bijzonder: de leeftijd van het kind, zijn lichamelijke en emotionele ontwikkeling en de mate van affectieve relatie zowel met de Nederlandse ouder als met de vreemdeling, evenals het risico dat voor het evenwicht van het kind zou ontstaan als het van deze laatste zou worden gescheiden.
8. Verweerder heeft terecht geconcludeerd dat eiser de gestelde afhankelijkheidsverhouding tussen hem en zijn dochter niet aannemelijk heeft gemaakt. Daarbij heeft verweerder terecht betrokken dat uit de door eiser overgelegde stukken en de door hem tijdens de hoorzitting afgelegde verklaringen niet blijkt van daadwerkelijke zorg- en opvoedtaken van eiser. Eiser ziet zijn dochter wekelijks in de kerk in het bijzijn van anderen. De gestelde andere vormen van contact zijn niet met bewijs onderbouwd. Alle beslissingen over de zorg en opvoeding van zijn dochter worden, met goedvinden van eiser, genomen door de moeder. Eisers beroep op de uitspraak van deze rechtbank, zittingsplaats Haarlem, van 24 april 2020 slaagt niet. Afgezien van het gegeven dat de omstandigheden van de vreemdeling in die zaak verschillen van die van eiser, ging het er in die zaak om dat verweerder de betrokken vreemdeling ten onrechte – en anders dan in deze zaak – niet had gehoord in de bezwaarfase.
Kijk ook eens op dit reisblog: https://www.europevisitandvisa.com/
Kijk ook eens op dit boekenblog bijvoorbeeld voor: Review of "House on endless waters" by Emona Elon - Amsterdam Jews during the war
House on Endless Waters: A Novel (English Edition)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten