LJN: BP3564, Rechtbank 's-Gravenhage , zittingsplaats Haarlem , AWB 10/44885
Datum uitspraak: 31-01-2011
Datum publicatie: 08-02-2011
Rechtsgebied: Vreemdelingen
De rechtbank overweegt als volgt.
2.8 Uit de zich in het dossier bevindende stukken blijkt het volgende. Op 12 oktober 2010 is aan eiser op grond van artikel 3 Vw de toegang geweigerd en is hem een vrijheidsontnemende maatregel ex artikel 6, eerste en tweede lid Vw opgelegd. Op 27 oktober 2010 is een vertrekgesprek met eiser gevoerd en is eiser op diens verzoek aangemeld voor een gesprek bij de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM). Op 19 november 2010 is getracht een vertrekgesprek met eiser te voeren ten einde een formulier voor een laissez-passeraanvraag voor Soedan in te vullen. Eiser heeft geweigerd op de uitnodiging voor een vertrekgesprek in te gaan omdat hij via de IOM naar zijn land van herkomst wil vertrekken. In verband hiermee zijn op diezelfde datum summiere persoonsgegevens verzonden naar de Afdeling LP. Op 7 december 2010 is opnieuw een vertrekgesprek met eiser gevoerd. Hierin is vermeld dat eiser heeft aangegeven dat hij een (herhaalde) asielaanvraag wil indienen. In verband met het uitblijven van deze aanvraag is eiser op 9 december 2010 door de DT&V aangemeld voor een herhaald asielverzoek. De Afdeling LP is daarbij verzocht de laissezpasseraanvraag voor eiser voor Soedan op te schorten. Op 31 december 2010 is bekend geworden dat eiser zijn herhaalde asielaanvraag heeft ingetrokken. In verband hiermee is de DT&V verzocht het traject voor de laissez-passeraanvraag bij Soedan weer te starten. Laatstelijk op 3 januari 2011 is een vertrekgesprek met eiser gevoerd. In dit gesprek heeft eiser aangegeven dat hij via de IOM wil uitreizen. Op diezelfde datum heeft verweerder de IOM verzocht met eiser in gesprek te gaan.
2.9 Ingevolge artikel 2, tweede lid, aanhef en onder a, van de Terugkeerrichtlijn kunnen de lidstaten besluiten de richtlijn niet toe te passen op onderdanen van derde landen aan wie de toegang is geweigerd overeenkomstig artikel 13 van de Schengengrenscode, of die door de bevoegde autoriteiten zijn aangehouden of onderschept wegens het op niet reguliere wijze overschrijden over land, over zee of door de lucht van de buitengrens van een lidstaat, en die vervolgens geen vergunning of recht heeft verkregen om in die lidstaat te verblijven.
2.10 Volgens artikel 3 van voor zover hier van belang, wordt voor de toepassing van deze richtlijn verstaan onder: "terugkeer": het proces waarbij een onderdaan van een derde land, vrijwillig gevolg gevend aan een terugkeerverplichting of gedwongen, terugkeert naar:
- zijn land van herkomst, of
- zijn land van doorreis overeenkomstig communautaire of bilaterale overnameovereenkomsten of andere regelingen, of
- (...);
"terugkeerbesluit": de administratieve of rechterlijke beslissing of handeling waarbij wordt vastgesteld dat het verblijf van een onderdaan van een derde land illegaal is of dit illegaal wordt verklaard en een terugkeerverplichting wordt opgelegd of vastgesteld.
2.11 Volgens artikel 6, eerste lid, van de Terugkeerrichtlijn vaardigen de lidstaten onverminderd de in de leden 2 tot en met 5 vermelde uitzonderingen een terugkeerbesluit uit tegen de onderdaan van een derde land die illegaal op hun grondgebied verblijft.
2.12 Volgens artikel 15, eerste lid, van de Terugkeerrichtlijn kunnen de lidstaten, tenzij in een bepaald geval andere afdoende maar minder dwingende maatregelen doeltreffend kunnen worden toegepast, de onderdaan van een derde land jegens wie een terugkeerprocedure loopt alleen in bewaring houden om zijn terugkeer voor te bereiden en/of om de verwijderingsprocedure uit te voeren, met name indien:
a) er risico op onderduiken bestaat, of
b) de betrokken onderdaan van een derde land de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingsprocedure ontwijkt of belemmert.
De bewaring is zo kort mogelijk en duurt niet langer dan de voortvarend uitgevoerde voorbereiding van de verwijdering.
2.13 Ingevolge artikel 20, eerste lid, van de Terugkeerrichtlijn, dienen de lidstaten de Terugkeerrichtlijn uiterlijk op 24 december 2010 te hebben geïmplementeerd.
2.14 De rechtbank stelt in de eerste plaats vast dat de Staat de Terugkeerrichtlijn nog niet heeft geïmplementeerd. Dit betekent dat een vreemdeling met ingang van 25 december 2010 een rechtstreeks beroep toekomt op voldoende duidelijke en onvoorwaardelijke bepalingen van de Terugkeerrichtlijn (Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (HvJ), in onder meer het arrest van 19 januari 1982, zaak nr. 8/81, Jurispr. 1982, blz. 59 e.v. op blz. 70-71; Becker). Naar het oordeel van de rechtbank zijn de artikelen 2, tweede lid, aanhef en onder a, en 15, eerste lid aanhef en onder a en b, van de Terugkeerrichtlijn voldoende duidelijk en onvoorwaardelijk zodat eiser zich op die bepalingen kan beroepen.
2.15 De rechtbank is van oordeel dat, zolang in de nationale wetgeving geen regeling is getroffen op basis waarvan de uitzondering van artikel 2, tweede lid, aanhef en onder a, van de Terugkeerrichtlijn kan worden toegepast, de bepalingen van de Terugkeerrichtlijn onverkort van toepassing zijn op een situatie waarin aan de vreemdeling de toegang is geweigerd en de vrijheidsontnemende maatregel ex artikel 6 van de Vw is opgelegd. Verweerders standpunt dat een toegangsgeweigerde buiten de werking van de Terugkeerrichtlijn valt, omdat uit de Memorie van Toelichting bij de Wijziging van de Vreemdelingenwet 2000 ter implementatie van de richtlijn nr. 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 over gemeenschappelijke normen en procedures in de lidstaten voor de terugkeer van onderdanen van derde landen die illegaal op hun grondgebied verblijven (PbEU L 348/98), Tweede Kamer, vergaderjaar 2009-2010, 32 420, nr.3, blijkt dat de Nederlandse Staat besloten heeft om de Terugkeerrichtlijn niet van toepassing te laten zijn op grensdetentie, leidt niet tot een ander oordeel. Van een (definitief) besluit in de zin van artikel 2, tweede lid, aanhef en onder a, Terugkeerrichtlijn is immers nog geen sprake, nu het betreffende wetsvoorstel nog niet de status van wet heeft verkregen.
Bron: rechtspraak.nl
Law blog
