De overheid zou eens moeten luisteren naar erkende vluchtelingen met inmiddels een Nederlands paspoort om de push en pull factoren te horen
Iedere woensdag buig ik me met een groep leeftijdsgenoten over de wondere wereld van de Nederlandse taal. De andere dames komen uit Afghanistan, Marokko, Somalië, Eritrea en Turkije.
Ze hebben vorig jaar leren lezen en schrijven en op verzoek spelen we iedere woensdag school. De 9 en 10-jarige dochters van een Afghaanse leerlinge willen perse mee komen. Dat de dames nooit enige opleiding hebben gehad wil niet zeggen dat ze dom of ongeïnteresseerd zijn. Nee ze hebben mij gestrikt voor gratis extra les, zijn in de bieb op computercursus, hebben een zwemcursus voor dames op poten gezet en hun eerste vrijwilligersbaan soms binnen. Leren is echter ook iets dat je moet leren. Bijvoorbeeld dat je huiswerk moet maken en dingen nog een paar keer moet oefenen. Grappig genoeg zijn ze hartstikke fanatiek aan het worden.
Vandaag had de griep, een bruiloftsfeest en een ziekenhuisbezoek van de man ons groepje aardig uitgedund en waren we alleen met voormalige asielzoekers uit Afghanistan en Eritrea. Na 90 minuten oefenen op zinnen aan elkaar plekken met omdat, want of als stonden we allemaal best op uit en landden we zomaar in een diepgaande discussie over opvang in eigen land en ontwikkelingswerk.
Ze waren het er over eens dat met het geld wat hier een asielzoeker kost heel veel goed werk kan worden gedaan in een land van herkomst of een buurland. Mits het natuurlijk gaat om mensen die voor een oorlog zijn gevlucht en niet om een individuele reden. Dat scholen en ziekenhuizen en een goed onderdak belangrijk zijn.
"Nee" zie de Afghaanse oma "geen geld naar bazen van een land. Dat gaat allemaal in hun zakken. Jullie moeten dingen bouwen.
"Ja", zeg ik "Maar in Uruzgan bouwden ze scholen en toen de tv twee jaar later gingen kijken was het hele gebouw gestript en leeggeroofd.
De hoofden knikten. Ja zo ging dat. Dan ging een dorpshoofd wel even de boel voor zichzelf halen.
"Weet je wat ze zouden moeten doen?" zei oma. "Een fabriek er zetten. Mensen hebben niets geleerd maar mensen willen graag werken. Laat mensen simpel werk doen maar zodat ze een salaris hebben."
Weer werd er geknikt.
Dus ik proberen uit te leggen dat ik soms 50 euro in projecten bij Lendahand stop die die macrokrediet geeft aan projecten in ontwikkelingslanden. Wat dat dan was.
Het was best interessant. Een moeilijk economisch verhaal, politieke motieven en dat als je geen universiteit hebt en geen opleiding behalve voor je gezin koken. Maar WEL jaren er gewoond. Wel de halve wereld over gevlucht.
Ik dacht later: Dat zou nou eens een Directie Migratiebeleid moeten doen: een klankbord groep maken van die arme mensen die hierheen kwamen en vragen naar het waarom en hoe. Nu wordt er vooral naar de academische stukken gekeken. Nu kijken wij met academische blikken. Ja we gaan een meisjesschool bouwen in Uruzgan. Terwijl er misschien veel meer vraag zou zijn naar een fabriek om kleding te maken. We kijken meewarig naar de naaisters in Bangladesh maar die zie ik niet als economisch vluchteling deze kant op komen. De Nigerianen wel.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Ze hebben vorig jaar leren lezen en schrijven en op verzoek spelen we iedere woensdag school. De 9 en 10-jarige dochters van een Afghaanse leerlinge willen perse mee komen. Dat de dames nooit enige opleiding hebben gehad wil niet zeggen dat ze dom of ongeïnteresseerd zijn. Nee ze hebben mij gestrikt voor gratis extra les, zijn in de bieb op computercursus, hebben een zwemcursus voor dames op poten gezet en hun eerste vrijwilligersbaan soms binnen. Leren is echter ook iets dat je moet leren. Bijvoorbeeld dat je huiswerk moet maken en dingen nog een paar keer moet oefenen. Grappig genoeg zijn ze hartstikke fanatiek aan het worden.
Vandaag had de griep, een bruiloftsfeest en een ziekenhuisbezoek van de man ons groepje aardig uitgedund en waren we alleen met voormalige asielzoekers uit Afghanistan en Eritrea. Na 90 minuten oefenen op zinnen aan elkaar plekken met omdat, want of als stonden we allemaal best op uit en landden we zomaar in een diepgaande discussie over opvang in eigen land en ontwikkelingswerk.
Ze waren het er over eens dat met het geld wat hier een asielzoeker kost heel veel goed werk kan worden gedaan in een land van herkomst of een buurland. Mits het natuurlijk gaat om mensen die voor een oorlog zijn gevlucht en niet om een individuele reden. Dat scholen en ziekenhuizen en een goed onderdak belangrijk zijn.
"Nee" zie de Afghaanse oma "geen geld naar bazen van een land. Dat gaat allemaal in hun zakken. Jullie moeten dingen bouwen.
"Ja", zeg ik "Maar in Uruzgan bouwden ze scholen en toen de tv twee jaar later gingen kijken was het hele gebouw gestript en leeggeroofd.
De hoofden knikten. Ja zo ging dat. Dan ging een dorpshoofd wel even de boel voor zichzelf halen.
"Weet je wat ze zouden moeten doen?" zei oma. "Een fabriek er zetten. Mensen hebben niets geleerd maar mensen willen graag werken. Laat mensen simpel werk doen maar zodat ze een salaris hebben."
Weer werd er geknikt.
Dus ik proberen uit te leggen dat ik soms 50 euro in projecten bij Lendahand stop die die macrokrediet geeft aan projecten in ontwikkelingslanden. Wat dat dan was.
Het was best interessant. Een moeilijk economisch verhaal, politieke motieven en dat als je geen universiteit hebt en geen opleiding behalve voor je gezin koken. Maar WEL jaren er gewoond. Wel de halve wereld over gevlucht.
Ik dacht later: Dat zou nou eens een Directie Migratiebeleid moeten doen: een klankbord groep maken van die arme mensen die hierheen kwamen en vragen naar het waarom en hoe. Nu wordt er vooral naar de academische stukken gekeken. Nu kijken wij met academische blikken. Ja we gaan een meisjesschool bouwen in Uruzgan. Terwijl er misschien veel meer vraag zou zijn naar een fabriek om kleding te maken. We kijken meewarig naar de naaisters in Bangladesh maar die zie ik niet als economisch vluchteling deze kant op komen. De Nigerianen wel.
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
Reacties