Bij mijn vriendin uit een diplomaten gezin werd het als een pre op haar cv gezien. En ja bepaalde gevolgen van geen langdurige vriendschappen in je jeugd waarbij je elkaar alles verteld merk je toch wel.
Overigens ik lees in het betoog dat deze mensen in vrijheidsbeperking op het vliegtuig worden gezet en dat dat het probleem is. Dat ligt dan wel aan het gedrag van de ouders. Mensen krijgen altijd een vertrektermijn voor vrijwillig vertrek. Als er dan contact wordt opgenomen met het IOM Nederland dan zorgt die voor hulp en opvang in het land van herkomt en geld in natura. Ook Dienst Terugkeer en Vertrek (DTenV) levert een financiele bijdrage. En dan kan zo'n gezin gewoon op een vliegtuig stappen net als iemand die ergens gaat studeren, een gap year neemt, een vakantie heeft of iets dergelijks. Die verantwoording ligt bij de ouders. Als meelevende Nederlandse vriendenclub kan je ook nog een tijdje zo'n gezin financieel ondersteunen. Ter vergelijking bij Dorcas ondersteunde ik vroeger een Tanzaniaanse oma voor 35 euro in de maand.
Als je nu iets constructief zou willen verzinnen voor deze kinderen dan zou ik voorstellen voor hen (en niet de ouders) een verblijfsvergunning bij een sponsorend pleeggezin zodat tot hun 18de school kan worden afgemaakt. Dan hebben ze een diploma om hun leven mee op de bouwen eventueel gevolgd door een verblijfsvergunning voor studie aan HBO/WO die wellicht wordt gevolgd door een verblijf als kennismigrant. Of een goede opleiding in de techniek die ook in de rest van de wereld waardevol is.
