De termijn van twee weken wordt als een redelijke termijn gezien om bijvoorbeeld iets te herstellen, om een formulier door je client te laten invullen en opsturen, om beroepsgronden aan te vullen. En dat kan behalve bij basale dingen best krap zijn. Nou moet ik zeggen dat als ik mail "Sorry mensen met de Kerst ben een twee weken naar mijn ouders", de IND ambtenaar zo aardig is om dan de termijn nog een keer met twee weken te verlengen. Maar je moet dus wel bij je mail kunnen om dat verzoek in te dienen.
Voor het indienen van bezwaar tegen de afwijzing van een visumaanvraag heeft de gemachtigde of de vreemdeling zelf 28 dagen de tijd. Dat is prima te doen vanuit Nederland. Als je een brief moet sturen uit Egypte of India zit je al gauw aan een koerier vast.
In diezelfde procedure heeft de IND 6 weken met een verlenging van nog eens 6 weken de tijd om een beslissing te nemen op het bezwaar van de vreemdeling tegen de afwijzing van zijn visum. Dat kan betekenen dat de wetenschapper die deel wilde nemen aan een congres de datum van dat evenement voorbij ziet gaan zonder nog wat op zijn bezwaar te hebben gehoord. Je mag immers (dat verandert binnenkort) maar drie maanden van tevoren een visumaanvraag indienen.
Als ik hier zo naar die termijnen kijk dan denk ik dat in het kader van de bestrijding van maagzweren en burn outs we misschien de termijnen voor de vreemdeling en voor de IND gelijk zouden moeten stellen. Bijvoorbeeld 28 dagen voor het indienen van bezwaar, 28 dagen voor het herstellen van of aanvullen van gronden van bezwaar en 28 dagen dan weer voor de IND om daar op te beslissen. Dan kan de hele procedure ook binnen drie maanden geklaard en is er gelijkheid van partijen. En kan mr X ook gewoon eens lekker drie weken op vakantie,
-----------------
Iemand in mijn omgeving zit in een stressvolle situatie en reageert hierop zo anders dan ikzelf zou doen dat ik om het te begrijpen eens wat ben gaan lezen. Onderstaand een interessant artikel. Ik ben dus iemand die als copingsstategie de direct aanpakken lijn heeft. Het gevaar is dat je daarom als het is iets wat een groep overkomt jij diegene bent die het afweergeschut aantrekt en je beter je hoofd onder het maaiveld had kunnen houden en een ander de klus laten opknappen. Of al geanticipeerd hebt en heel die moeite niet had hoeven doen. Zo ken ik ook iemand die zich bij stress psychisch terugtrekt (dat komt niet sociaal over) en een ander die er maar niet aan begint (mis je een hoop in je leven). En de nodige mannen die liever zich sociaal isoleren en zo drama vermijden (maar ook lol). Wat ik in het artikel mis (staat wel verder op het blog) is de slachtofferrol. Diegene die bij stress in die rol schiet zet eigenlijk bij het vragen van hulp en erkenning door anderen door de figuurlijke deur open te zetten om bijstand te verzoeken ook de deur wagenwijd open voor mensen die daar misbruik van willen maken. Hoe reageert u op stress?
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context. Subscribe to Vreemdelingenrecht.com blog by Email
