Jozef als voorbeeld voor migranten

Ze komen uit landen als Schotland, Pakistan, Indonesië, Zuid-Korea en Sudan en zijn werkzaam in een kerk in Nederland. In ”Grensgangers” komen twaalf migrantenvoorgangers, onder wie vier vrouwen, aan het woord over hun leven en werk.

Elk hoofdstuk begint met een levensloop van de voorganger. Zo vertelt Tom Marfo dat hij werd geboren in een polygaam gezin in Ghana. Zijn vader, een gematigde moslim, heeft 2 vrouwen bij wie hij 22 kinderen krijgt. Als kind gaat Tom naar een christelijke school, gesticht door de zending van de Presbyterian Church uit Schotland. Marfo komt tot geloof in de God van de Bijbel. Hij volgt een theologische opleiding, waarna hij vier jaar missionair werk doet in Nigeria. Nu is hij predikant van de House of Fellowship Church, een pinkstergemeente met zo’n honderd leden in Amsterdam-Zuidoost.

De meeste geïnterviewden zijn evenals Marfo verbonden aan een migrantenkerk. Nieke Atmadja, die diverse hoofdstukken voor deze bundel schreef maar er ook zelf voor werd geïnterviewd, vormt een uitzondering. In 1995 werd de geboren Indonesische in de gereformeerde kerk van Amstelveen als eerste vrouwelijke migrant bevestigd als predikant.

Kerkelijk en theologisch gezien toont de bundel de nodige diversiteit. Behalve voorgangers van evangelische en pinkstergemeenten komt onder anderen Jaekyeong Ahn, predikant van de Korean Reformed Church, aan het woord. Hij vindt Nederlanders vrijzinniger dan Koreanen. „Het is niet het Evangelie dat hier door mensen verkondigd wordt, maar een goede moraal en ethische normen en waarden”, zo is zijn waarneming.

Elke voorganger krijgt de vraag voorgelegd met welke Bijbelse personen hij zich het meest identificeert. In de antwoorden leggen velen een link met hun leven als migrant. Vier keer wordt Jozef genoemd. Verry Patty van de Molukse Evangelische Kerk ziet in hem „een lichtend voorbeeld voor migrantenjongeren. Laat niet te snel de moed zakken als alles tegen lijkt te zitten, maar ga door met wat je graag zou willen realiseren.”

Nieke Atmadja noemt de Syro-Fenicische vrouw als „een migrantenvrouw met geloof en lef.” En de Indonesische Marla Winckler-Huliselam put „hoop en moed” uit de geschiedenis van Naomi en Ruth. „Het proces van integratie dat Ruth meemaakt, is even belangrijk als het vasthouden van de eigen identiteit in een vreemd land door Naomi.”

Wie interesse heeft in het leven en denken van migrantenvoorgangers, krijgt in deze bundel heel wat informatie aangereikt. Het is waardevol kennis te nemen van de achtergronden en standpunten van deze –zeer diverse– groep. Over de vraag hoe een (verdere) vruchtbare samenwerking met Nederlandse kerken kan ontstaan, valt ook veel te zeggen. Dat aspect komt in deze uitgave beperkt aan bod.

Grensgangers. Portretten van migrantenvoorgangers, Nieke Atmadja e.a.; uitg. Medema, Heerenveen, 2010; ISBN 978 90 6353 605 3; 180 blz.; € 9,95.

Bron: http://boeken.refdag.nl/boeken/recensies/jozef_als_voorbeeld_voor_migranten_1_528394



Law blog

"Kerk te stil in integratiedebat”

HOUTEN – Het integratiedebat zou er baat bij kunnen hebben als religieuze groeperingen, zowel christelijke als islamitische, zich daarin krachtiger zouden mengen.

Godsdienstige groeperingen hebben tot nu toe maar een beperkte bijdrage geleverd aan het publieke debat rond integratie, stelt dr. S. J. Vellenga in het jongste nummer van het blad Kerk en Theologie (uitg. Boekencentrum). Het theologisch tijdschrift is ditmaal gewijd aan het thema ”De kerken en het integratiedebat”.

In een tijd van globalisering kunnen „christelijke en moslim gelovigen” niet langer „als wezens uit een ander compartiment van de samenleving aan elkaar voorbij leven: zij zitten in dezelfde coupé”, schrijft prof. dr. L. J. van den Brom. „Heeft de kerk juist niet een taak in het integratiedebat als het om allochtone moslims gaat?”

Die taak heeft de kerk ook als het om allochtone christenen gaat, stelt de Groningse hoogleraar systematische theologie. „Binnen de christelijke traditie zelf vormt de afstand tussen migrantenkerken en gevestigde kerken een intern christelijk probleem dat een pijnlijke analogie lijkt te vormen van wat islamitische allochtonen van assimilatie vergende autochtonen ervaren.”

Dr. Vellenga, godsdienstsocioloog aan de Universiteit van Amsterdam, pleit er in zijn bijdrage ”Zachte stemmen in de marge” voor dat religieuze groeperingen zich krachtiger in het publieke debat rond integratie mengen. „Kerken en moskeeën zijn bij uitstek deskundig op dit gebied en zouden onjuiste beelden over de wijze waarop gelovigen geloven en zich opstellen bij tal van kwesties in de Nederlandse samenleving kunnen corrigeren en blinde vlekken in het debat zichtbaar maken.”

Het ideaal dat de scribenten in meerderheid voor ogen lijkt te staan, is een samenleving die zich laat typeren met het nieuwtestamentische begrip en vroegchristelijke ideaal ”koinonia” (gemeenschappelijkheid, mededeelzaam leven). Volgens prof. Van den Brom leidt dat ideaal voor kerk en theologie tot „interne wederkerige saamhorigheid” en het „antropologisch perspectief ervan brengt ook extern (al dan niet christelijke) gemeenschappen en mensen binnen het vizier.”


De hoogleraar plaatst in dit verband vraagtekens bij de open brief die meerdere prominenten uit de Protestantse Kerk recent publiceerden, waarin zij aangaven zich ernstig zorgen te maken over een „onbekommerde dialoog” met de islam. Prof. Van den Brom: „Levert zo’n brief een constructieve bijdrage aan het debat over integratie van autochtone moslims in de Nederlandse maatschappij? (…) De kerk verliest niet, maar toont juist haar identiteit in de dialoog met moslims.”

Bron: http://www.refdag.nl/artikel/1443929/Kerk+te+stil+in+integratiedebat.html